تاثیر سطوح مختلف بتائین جیره بر فاکتورهای رشد، بازماندگی، ترکیب شیمیایی بدن و مقاومت بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) در تحت تنش های محیطی

این تحقیق به مدت چهار هفته به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف بتائین جیره بر فاکتورهای رشد، بازماندگی، ترکیب شیمیایی بدن و مقاومت بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) در تحت تنش های محیطی انجام شد. این آزمایش در قالب چهار جیره با سطوح مختلف بتائین شامل صفر (C)، ۴/۰ درصد (۴/۰B)، ۸/۰ درصد (۸/۰ و ۲/۱ درصد (۲/۱B) بطور جداگانه در چهار تیمار و هر تیمار شامل سه تکرار انجام شد. در هر تکرار چهل عدد بچه ماهی با وزن متوسط ۱۵/۰±۶۷/۰ گرم ذخیره سازی و روزانه طی ۵ وعده غذادهی شدند. میزان غذادهی روزانه ۴ تا ۵/۴ درصد وزن بدن بود. بررسی فاکتورهای رشد و بازماندگی نشان داد که تیمار ۴/۰B۰ نسبت به تیمار شاهد و ۲/۱B بطور معنی داری باعث افزایش درصد وزن بدن، PER، NPU، بازماندگی و بهبود FCR گردید. البته تیمار ۴/۰B بجز در مورد درصد افزایش وزن در دیگر موارد مذکور تفاوت معنی داری با تیمار ۸/۰B نداشت (۰۵/۰>P). مقدار پروتئین لاشه تیمار  B۰.۴از دو تیمار کنترل و ۲/۱B بطور معنی داری بیشتر بود اما با تیمار ۸/۰B تفاوت معنی داری نداشت. تفاوت معنی داری در مقدار چربی، خاکستر و ماده خشک لاشه، بین تیمارها مشاهده نشد (۰۵/۰>P). کلیه تیمارهای حاوی بتائین از نظر مقاومت در برابر pH  بالا و پایین (۸/۱۰ و ۸/۳) و مقاومت در برابر دمای بالا (۲۴ درجه سانتیگراد) بطور معنی داری از تیمار کنترل بهتر بودند. همچنین تیمار ۴/۰B از لحاظ مقاومت در برابر شوری بالا (ppt ۳۵) و تیمار ۸/۰B از لحاظ مقاومت در برابر کمبود اکسیژن (۹ دقیقه خارج از آب) بطور معنی داری از تیمار شاهد بهتر بودند (۰۵/۰>P). آزمایش حاضر نشان داد که اضافه نمودن بتائین (در سطح ۴/۰ درصد) به جیره می تواند تاثیر مطلوبی بر فاکتورهای رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و مقاومت در برابر تنش های محیطی در ماهی قزل آلای رنگین کمان داشته باشد.