بررسی رابطه آلودگی های نفتی با تراکم صدف مروارید ساز محار ( pinctada fucata) در خلیج فارس

صدف مروارید ساز محار (Pinctada fucata) به علت تولید مروارید، یکی از آبزیان بسیار با ارزش خلیج فارس محسوب می گردد. هدف از این بررسی تاثیر هیدروکربنهای نفتی بر تراکم و نابودی این صدف می باشد. برای این منظور مناطق لاوان (دردور، هدآباد و چلیل)، نخیلو و هندورابی به عنوان زیستگاه های کنونی صدف محار و مناطق بستانه، مغویه، ملو و گشه بعنوان مناطقی که قبلا زیستگاه های کنونی صدف محار و مناطق بستانه، مغویه، ملو و گشه بعنوان مناطقی که قبلا زیستگاه آن بوده و اکنون کاملا نابود شده اند، انتخاب گردیدند. نمونه برداری در سال ۱۳۸۰ و کلیه آزمایشات براساس روش MOOPAM, ۱۹۹۹ و به وسیله دستگاه اسپکتروفلوروفتومتر (UVF) انجام شد. بررسیهای آماری نشان می دهد که میزان هیدروکربنهای نفتی در رسوبات و بافتهای نرم صدفهای ایستگاههای لاوان (دردور، هدآباد و چلیل)، نخیلو و هندورابی با هم اختلاف معنی دار داشته و زیستگاههای لاوان احتمالا به دلیل مجاور بودن با پایانه های نفتی آلوده ترند. ضمنا میزان هیدروکربنهای نفتی در بافتهای نرم صدفها در زمستان (بهمن ماه) بیشتر از تابستان (تیرماه) بدست آمد. با توجه به اندازه گیری تراکم صدفها می توان نتیجه گرفت که در زیستگاههای کنونی با افزایش میزان هیدروکربنهای نفتی در بدن صدفها و رسوبات، از تراکم این آبزی کاسته میشود ولی در زسیتگاههای قبلی آلودگیهای نفتی تاثیری در نابودی صدفهای محار نداشته است و احتمالا عوامل دیگری مانند صید بی رویه، مدفون شدن زیستگاهها در زیر گل و لای، کمبود مواد غذایی و غیره دخالت داشته اند