اثر شوری های مختلف بر میزان املاح، فشار اسمزی، آب بافت بدن، سلولهای کلراید آبششی و درصد تلفات بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum Kamensky ۱۹۰۱)

تغییرات میزان یون های سدیم، کلر، پتاسیم، اسمولاریته، آب بافت بدن و اندازه و تعداد سلولهای کلراید آبشش در بچه ماهیان سفید ۰/۲، ۰/۵و۱ گرمی در اثر استرس انتقال به شوری های صفر، ۷، ۱۲/۵ و ۱۶گرم در لیتر در ساعات صفر، ۱۲، ۲۴، ۴۸ و۷۲ پس از شروع آزمایش به همراه درصد تلفات آنها بررسی شد. میزان یون ها و اسمولاریته در وزنهای ۰/۲و ۵/۰گرم با افزایش شوری از صفر تا ۵/۱۲گرم در لیتر طی ۱۲ ساعت اولیه افزایش یافته و در این ساعت به حداکثر میانگین در شوری ۵/۱۲گرم در لیتر رسید (P<۰.۰۵). این روند بتدریج کاهش یافت و مقادیر کمی بالاتر از میزان آنها در آب شیرین باقی ماند. آب بافت بدن در شوری مذکور به حداقل میانگین در ساعت ۱۲ رسید (P<۰.۰۵) و بتدریج به میزان آن در آب شیرین نزدیک شد. یون ها و اسمولاریته در شوری ۱۶ گرم در لیتر پس از ۱۲ ساعت اولیه به افزایش و آب بافت بدن به کاهش ادامه دادند (P<۰.۰۵). روند تغییرات در وزن ۱ گرم با افزایش شوری از صفر تا ۱۶ گرم در لیتر مشابه وزنهای ۲/۰ و ۵/۰ گرم در شوری های صفر تا ۵/۱۲ گرم در لیتر بود و حداکثر میانگین یون ها و اسمولاریته و حداقل آب بافت بدن در شوری ۱۶ گرم در لیتر در ساعت ۱۲ ثبت شد (P<۰.۰۵). اندازه و تعداد سلولهای کلراید در وزنهای ۰/۲ و ۵/۰ گرم با افزایش شوری از صفر تا ۵/۱۲گرم در لیتر طی ۱۲ ساعت اولیه افزایش یافت و حداکثر میانگین آنها در شوری ۵/۱۲گرم در لیتر بترتیب در ساعات ۱۲ و ۲۴ ثبت گردید (P<۰.۰۵) و تا انتهای آزمایش بدون تغییر محسوس ادامه یافت. اندازه و تعداد سلولهای کلراید در شوری ۱۶ گرم در لیتر پس از ۱۲ ساعت اولیه به افزایش ادامه دادند (P<۰.۰۵). روند تغییرات این شاخص ها در وزن ۱ گرم با افزایش شوری آب از صفر تا ۱۶ گرم در لیتر مشابه وزنهای ۲/۰ و ۵/۰ گرم در شوری های صفر تا ۵/۱۲ گرم در لیتر بود و حداکثر میانگین آنها در شوری ۱۶ گرم در لیتر بترتیب در ساعت ۱۲ و ۲۴ ثبت گردید (P<۰.۰۵). میزان یون ها و اسمولاریته بافت بدن و اندازه و تعداد سلولهای کلراید با افزایش شوری و وزن به شکل معنی داری افزایش و آب بافت بدن با افزایش شوری کاهش و با افزایش وزن افزایش معنی داری نشان داد (P<۰.۰۵). بچه ماهیان ۰/۲ تا ۱ گرمی در شوری صفر و ۷ گرم در لیتر در طول آزمایش تلفاتی نشان ندادند. تلفات آنها در شوری ۱۲/۵ گرم در لیتر طی ۱۲ ساعت اولیه افزایش و به شکل یکنواخت ادامه یافت. تلفات بچه ماهیان ۰/۲ و ۰/۵گرمی در شوری ۱۶ گرم در لیتر پس از ۱۲ ساعت اولیه به افزایش ادامه داد و تا انتهای آزمایش همگی از بین رفتند. روند تلفات بچه ماهیان ۱ گرمی در شوری ۱۶ گرم در لیتر مشابه بچه ماهیان ۰/۲ و ۰/۵گرمی در شوری ۱۲/۵ گرم در لیتر بود. تلفات به شکل معنی داری با افزایش شوری افزایش و با افزایش وزن کاهش یافت (P<۰.۰۵).