عوامل و انگیزه فرارمتهمین از دست مامورین و راه های پیشگیری از آن(فرماندهی انتظامی استان تهران - سال ۱۳۸۶)

 این تحقیق تحت عنوان بررسی عوامل و انگیزه فرار متهمین از دست مامورین و راه های پیشگیری از آن در سطح استان تهران و مقایسه آن در نیمه اول سال ها ۱۳۸۴ و ۱۳۸۵ صورت گرفته است. تا با استفاده از فرضیه های تحقیق، عوامل موثر در فرار متهمین از دست مامورین مورد بررسی قرار گرفته و راه های مناسب برای کاهش این پدیده ارائه گردد. نوع تحقیق پیمایشی بوده و پس از مشخص شدن جامعه آماری و جمعیت نمونه با استفاده از تکنیک پرسشنامه و مطالعه شکست های حادث شده به جمع آوری اطلاعات پرداخته شده است. انتخاب این روش به این دلیل صورت گرفته که جامعه آماری،کارشناسان، برخی از روسای کوپ استان، مسئولین شعبات آگاهی، مسئولین بازداشتگاه ها، مامورین بدرقه که دقیقا از اوضاع واحوال و چگونگی فرار متهمین آگاه می باشند صورت گرفته است. نتایج حاصله از این تحقیق نشان می دهد که از هشت شاخص اصلی و۴۴عامل اشاره شده در پرسشنامه پژوهشی، بیشترین عوامل موثر در فرار متهمین عبارتند از: ۱- فرار متهمین بیشتر به دلیل عدم حراست درست توسط مسئول بازداشتگاه است ۲- فرار متهمین بیشتر به دلیل نداشتن یک محوطه حراست شده است ۳- فرار متهمین بیشتر به دلیل نداشتن یک بازداشتگاه مناسب است ۴- نداشتن تجهیزات کافی توسط مامورین بدرقه در فرار متهمین موثر است ۵- عدم اهتمام مامورین بدرقه در نگهداری متهمین ۶- جابه جایی متهم در خودروهای روباز ۷- اطلاع بستگان از جابه جایی متهم ۸- باز کردن دستبند متهم در حین بدرقه۹- ملاقات متهم در حین بدرقه با دوستان و بستگان ۱۰- نبود یک همکار مناسب برای نگهداری متهم در دادسرا و....۱۱- ضعف آموزش مامورین بدرقه ۱۲- استفاده صرف از پرسنل وظیفه برای بدرقه متهمین ۱۳-آگاهی متهمین از ضعف های موجود در تشکیلات ۱۴- ورود اشیاء ممنوعه به بازداشتگاه. کمترین عوامل موثر در فرار متهمین شامل:۱- متهمین بیشتر با ایجاد مشاجره ودرگیری ساختگی فرار می کنند ۲- متهمین بیشتر با تبانی مامورین بدرقه فرار می کنند.