بررسی توزیع مجدد تنش های پسماند در اتصال جوشی در فرآیند ساچمه پاشی

رفتار خستگی، مقاومت خوردگی و رفتار شکست اتصالات جوشی از تنش های پسماند به شدت تاثیرپذیر میباشد و محققان سعی بر بهبود عملکرد و افزایش عمر سازه های جوشکاری شده دارند. فرآیند ساچمه پاشی با ایجاد تنش پسماند فشاری سطحی از روش های مورد استفاده در بهبود کارکرد قطعات صنعتی از جمله اتصالات جوشی دارای تنش پسماند کششی میباشد. در مقالهی حاضر بررسی عددی اثر پارامترهای فرآیند بر توزیع و بزرگی تنش های پسماند فرآیند ساچمه پاشی بر روی یک قطعه دارای تنش پسماند مورد توجه قرار گرفته است. ابتدا با شبیه سازی عددی فرآیند ساچمه پاشی بر روی نمونه بدون تنش پسماند و در بخش دیگر با شبیه سازی اعمال عملیات ساچمه پاشی در منطقه جوش و اطراف آن، تنشهای پسماند سطحی ایجاد شده بررسی شده است. نتایج هر قسمت علاوه بر مقایسه با نتایج پژوهشهای معتبر قبلی، با تهیه و ساخت نمونه تست مناسب، با نتایج اندازه گیری تجربی تنش نیز اعتبار سنجی شده است. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر کاهش تنش پسماند کششی و یا ایجاد تنش های فشاری در سطح قطعه دارای تنشهای پسماند کششی بزرگ پس از ساچمه پاشی و تاثیر پارامترهای فرآیند در حالت نهایی تنش در قطعه میباشد. همچنین طبق نتایج به دست آمده افزایش بیشینه تنش پسماند فشاری با افزایش پارامتر سرعت و قطر ساچمه مربوط میباشد.