بررسی مدیریت منابع انسانی سبز با تاکید بر پیامدهای پایداری اجتماعی

زمانیکه شیوه های مدیریت منابع انسانی عمومی در راستای شیوه های مدیریتی سازمانها با حمایت از سیاستهای زیست محیطی و شیوه های حفظ آنها پیش برود، ابعاد جدیدی در زمینه مدیریت بوجود میآورد که تحت عنوان مدیریت منابع انسانی سبز (GHRM) شناخته میشود. این مطالعه پیشرفتهای فعلی و شکافهای تحقیقاتی در زمینه ادبیات مدیریت منابع انسانی سبز را مورد بررسی قرار میدهد و همچنین به بررسی شیوه های سبز در آینده و در مواجه با امور اجتماعی و الزامات پایداری یک سازمان می پردازد. با در نظر گرفتن افزایش آگاهی در مورد مفهوم سبز بودن و پایداری، یک بررسی سیستماتیک در زمینه ادبیات به صورت خاص انجام شده است. مطالعه مربوط به پایداری مدیریت منابع انسانی سبز نشان داد که استخدام سبز و آموزش سبز به صورت مثبت به پایداری کمک میکنند. بنابراین بر اساس نتایج مطالعات انجام شده باید گفت که مطالعات مربوط به پایداری اجتماعی سازمانی به عنوان نتیجه ای از شیوه های مدیریت منابع انسانی سبز به سختی در ادبیات مدیریت منابع انسانی سبز یافت میشوند، که این خود مهمترین شکاف موجود در مطالعات گذشته بوده است. از چشم انداز تجربی، سرمایه گذاریهای شرکتها در شیوه های سبز برای بهبود کیفیت زیستمحیطی باید نیازمندی به پایداری اجتماعی را هم در نظر بگیرد. بنحوی که اجرای شیوه های سبز در سازمانهای آنها متضمن زندگی بهتری برای انان ازنظر برابری، بهداشت، تندرستی و رفاه زیستی در طولانی مدت باشد. همچنین شیوه های مدیریت منابع انسانی سبز مانند استخدام سبز، آموزش سبز، ارزیابی سبز، پاداشهای سبز و مشارکت سبز کارکنان در یک سازمان به صورت معناداری منجر به مشارکت سازمانی و دستیابی به اهداف پایداری اجتماعی آن سازمان میشود. از چشم انداز کارکنان، چنین باید گفت که شیوه های مدیریت منابع انسانی سبز به صورت خاص، ازجمله استخدام سبز، آموزش سبز، ارزیابی سبز، پاداشهای سبز و مشارکت کارکنان سبز در یک سازمان تاثیر معناداری بر رفتار روزمره کارکنان سبز در محل کار و سازمانی که کار میکنند خواهد داشت. همچنین در تطبیق با یافته های مربوط به تئوری هویت اجتماعی باید گفت که رفتار سبز کارکنان در محل کار به صورت معناداری به ابعاد پایداری اجتماعی در زمینه بهداشت، تندرستی، برابری و بهزیستی از چشم انداز کارکنان کمک میکند.