تاثیرات معماری به عنوان یک نماد بر شکل گیری هویت بومی و ملی انسانی

معماری یکی از مهمترین ارکان نمادهای بصری و نشانه های مفهومی تاریخ بشریت است که با تمامی زوایای شعور وی در ارتباطی بی واسطه می باشد. در این مقاله تاثیر نمادها بر انسان و جامعه انسانی بررسی شده و سپس؛ نقش نشانه های بصری بر شکل دادن به هویت انسانها و جایگاه ارزشمند معماری به عنوان نمادی هنری در این خصوص مشخص می گردد. برای نیل به این هدف از چند تئوری بهره گرفته شده است. تئوری ساختار گرای میشل فوکو و تلفیق نظریه های فوکو با عقاید تامپسون به منظور دستیابی به نتایج منطقی تر. نظریه های شلایرماخور و دیلتای در مورد علم هرمنوتیک و نظریه کنش نمادین به رهبری جورج هربرت مید. نتیجه اینکه معماری دارای قراردادها و شناسه های هویت آفرین بوده که پیوسته پیرامون خود را تحت تاثیر قرار میدهد و در ساخت هویت بومی و ملی انسانها تاثیر شگرفی دارد. جنبه های متافیزیکی معماری قوام دهنده رفتار انسان بوده و انسان ناخواسته از این کنشهای محیطی اثر می پذیرد و به مثابه یک منبع، پیوسته هویت خود را از آنها کسب می کند و یا هویت خود را با آنها وفق می دهد و خود را از طریق معماری و فضایی که در آن قرار دارد باز تعریف می نماید.