بازتاب معماری سنتی در ادبیات معاصر (مطالعه موردی: بررسی تصویرسازی شاعران معاصر از هنر کاشی)

آمیختگی ادبیات و معماری با ارتباطی دو سویه، در کشور ما نمودهای بسیاری دارد، یکی از نمودهای حضور معماری در ادبیات، وارد شدن عناصر معماری، در دایره واژگانی و تصویرسازی شاعران و ادیبان از آنهاست، شاعر با زندگی در محیط خود، با معماری آن شهر و روستا در خیال شاعرانه خود تصویرسازی میکند. در این مقاله هنر کاشیکاری که اصالت معماری ایران را نشان میدهد، در شعر شاعران معاصر بررسی شده است، کاربرد کاشی در هنر تزئین معماری ایرانی همواره مورد توجه هنرمندان عرصه معماری قرار گرفته است استادان چیره دست ایرانی در آراستن اماکن مختلف از کاشی به عنوان یکی از تزئینات مهم استفاده نموده اند و حاصل تلاش آنها وجود بناهای متعدد است که با کاشی تزیین شده اند، همین نیز دستمایه شاعران شده تا برای مضامین شعری از آن استفاده کنند، بررسی شعر معاصر نشان میدهد شاعرانی چون احمدشاملو، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، نصرت رحمانی از واژه کاشی و حوض کاشی در شعرشان در راستای اندیشه های تعلیمی، اجتماعی و عاشقانه بهره برده اند.