تغییر پارادایم نگرش نیوتنی به کوانتومی در نظریه برنامه درسی، چشم اندازی دیگر درعمل برنامه درسی در هزاره سوم

انسان موجودی چند بعدی و پیچیده است که در دنیایی سرشار از پیچیدگی ها برای رسیدن به شایستگی و موجودی برتر تلاش میکند .با توجه به اینکه تئوری های کوانتومی این قابلیت را دارد که در تبیین رفتارهای پیچیده انسان و از جمله آموزش و یادگیری مفید واقع شود و محدود به پدیده های فیزیکی نباشد ،بنابراین در این بررسی به ویژگیهای رویکرد کوانتومی و از جمله نظریه پیچیدگی پرداخته و بازنگری در برنامه های درسی کنونی را با توجه به قابلیتهای سازگار با جهان هستی در این نظریه در جهت اصلاح و رفع کاستی ها، پیشنهاد می نماید . برای این منظور از ارزیابی ساختار مفهومی و پژوهش نظریه ای استفاده گردید.نظریه پیچیدگی در ایران، دربیشتر قلمروها و به ویژه برنامه درسی موضوع ناشناخته ای است. ویژگی های اصلی نظریه پیچیدگی برگرفته از فیزیک کوانتومی کل گرایی ، علیت متقابل ،واقعیت ذهنی، عدم قطعیت ،خودتنظیمی، چند سویه نگری و غیرخطی بودن است. پیچیدگی، رویکرد فرا رشته ای ،ترویج دانش زمینه ا ی، جایگزینی دانش توزیعی، مشارکتی و مذاکره ای را به جای دانش سلسله مراتبی، آمادگی برای رویارویی با تحولات و موقعیتهای غیر منتظره ،حمایت از یادگیری مادام العمر با ارائه برنامه درسی مسئله محور و پرداختن به همه ابعاد پیچیده انسانی و تعاملات گسترده وی با جهان هستی و همچنین با احترام به فرهنگ ها و قومیتهای متفاوت، اجرای برنامه های درسی با هدف تعلیم و تربیت چند فرهنگی را ارائه می دهد . با بهره گیری از اصول کوانتومی میتوان به شناخت استعدادهای فراگیر با بررسی کامل و دقیق پرداخت.