جایگاه فرایند یاددهی-یادگیری در رویکرد روانشناسی انسانگرا

یادگیری اساس رفتار آدمی است و اکثر رفتارهای آدمی حاصل یادگیری می باشد. انسان از طریق یادگیری روی محیط خود تاثیر می-گذارد و از آن تاثیرمی پذیرد(قلی پور،.(۶۹:۱۳۷۶ در آموزش و پرورش انسانگرایانه تلاش بر این است تا جهت گیری برنامه های درسی از افراط در انتزاعات و مجردات به سمت نیازها و علایق دانش آموزان تغییر یابد. بدین ترتیب این دیدگاه برای تحریک و حصول به انگیزه قوی در یادگیرنده، انگیزه درونی و نه انگیزه بیرونی طراحی شده است. جزئی از دیدگاه انسانگرایانه ایجاب می کند که به دانش آموز، تنها از دریچه رشد شناختی نگریسته نشود بلکه نیازهای عاطفی او نیز در نظر گرفته شوند(میلر، ترجمه مهرمحمدی، ۲۲۵ :۱۳۹۲؛ به نقل از پورعلی و همکاران، .(۱۳۹۴ در آموزش و پرورش انسانگرایانه که گاه از آن تحت عنوان »آموزش پرورش عاطفی« نیز نام برده می شود، توجه به دو موضوع معطوف است، یکی رشد خودپنداره مثبت دانش آموزان و مسئله اساسی دیگر رشد مهارتهای میان فردی است که به وسیله کارل راجرز مطرح شد این مفاهیم است، سبب می شود که فرایند آموزشی به نتایج ارزشمندی برسد و در نهایت فرد بتواند قابلیتهای بالقوه خود را شکوفا سازد(مک نیل، ۱۲ :۲۰۰۹؛ به نقل از پورعلی و همکاران، .(۱۳۹۴ هدف این مقاله بررسی جایگاه روانشناسی انسان گرایی در آموزش و فرایند یاددهی-یادگیری و مقایسه این رویگرد با سایر رویکردهای روانشناسی یادگیری مانند رفتارگرایی و شناخت گرایی و کاربردهای رویکرد انسان گرایی در یادگیری و تدریس است. روش تحقیق از نوع توصیفی و مروری می باشد.