نقش زبان در تامین امنیت ملی

سابقه و هدف: از دیرباز تاکنون امنیت ملی مورد توجه گسترده صاحبنظران علم سیاست، علوم اجتماعی و جامعه شناسان همچون ولفرز (۱۹۶۲)، ترگیر و سیمونی (۱۹۷۳)، بوزان (۲۰۰۰)، موتیمر (۱۳۸۰)، و شوهامی (۲۰۰۶)، بوده و از زوایای مختلف مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. لیکن علی رغم گستردگی زبان، نقش و چگونگی تاثیر آن در امنیت ملی، به ندرت مورد توجه واقع شده است. در این مقاله نگارنده سعی دارد با ارایه مصادیق تاثیرپذیری امنیت و در سطح کلان آن امنیت ملی از زبان، به بررسی چگونگی فرایند مزبور پرداخته، برخی بسترهای چالش زبانی را معرفی نماید. مواد و روش ها: این تحقیق به روش مروری انجام گرفت. نظرات کارشناسان و مفاهیم مرتبط از طریق بررسی جدیدترین آثار و یافته های منتشره شناسایی شد و مورد نقد و بررسی قرار گرفت. جست و جوی منابع با استفاده از سیستم دویی در کتابخانه ها و کاربرد واژه های کلیدی در اینترنت و سایت های مرتبط و بهره برداری از مجلات تخصصی رشته انجام شد و در نهایت تعداد ۳۶ منبع واجد شرایط، انتخاب و به نقد و بررسی نظرات پرداخته شد. نتیجه گیری: زبان مولفه ای از امنیت ملی است که دارای نقش دوگانه است. آن جا که به عنوان عامل هویت بخش در انسجام ملی جامعه عمل می کند نقش مثبت زبان آشکار می گردد و زمانی که عامل ایجاد بحران در بین قومیت ها شده و دست آویز دولت های استیلا طلب غربی می شود، به چالش تهدید کننده امنیت ملی مبدل می گردد.