شخصیت و خرده فرهنگ پلیسی

کار پلیسی به علت شرایط پیچیدهء خود با دیگر مشاغل تفاوت هایی اساسی دارد.ماموران پلیس«خطوط قرمزی»هستند که مرز نظم را از بی نظمی جدا می سازند و با ابزارهای قانونی خود به برقراری نظم و امنیت می پردازند.ماموران نوعا وقت خود را صرف کار و تعامل با افراد بزه دیده،بزهکار و شرور جامعه می کنند.آنها حین گشت زنی در حوزه های استحفاظی خود در راستای کمک به مردم،اغلب با افرادی مواجه می شوند که بزه دیده،دردمند، خشمگین،ناامید،آشفته و گاهی سوگوارند.پلیس را به ندرت بر سر صحنه ای خوشایند فرا می خوانند.ماهیت این کار پلیسی برخی محققان را بر آن داشته است که ادعا کنند برخی انسانها ذاتا شخصیتی پلیسی دارند و از این رو بعدها جذب کار پلیسی می شوند.البته بیشتر محققان بر این باورند که افرادی که شغل پلیسی را برمی گزینند و در سازمان پلیس گزینش و مشغول به کار می شوند،به واسطهء فرایند جامعه پذیری و تجارب کاری خود،نقاب شخصیت پلیسی به چهره می زنند و در عمل،غرق خرده فرهنگ پلیسی می شوند.مقالهء حاضر بر آن است ضمن تشریح خرده فرهنگ پلیسی و عناصر تشکیل دهندهء آن،دیدگاه های مختلف دربارهء علل ایجاد شخصیت پلیسی را برای خوانندگان محترم تبیین کند.