رابطه رضایت جنسی، سلامت عمومی و رضایت زناشویی در زوجین

هدف پژوهش حاضرتعیین رابطه جنسی با سلامت عمومی و رضایت زناشویی زوجین بود. روش پژوهش از نوع همبستگی چند متغیری بود که ۵۰ زوج به روش نمونه گیری در دسترس از میان تمام زوجین ساکن شهرستان یزد در سال ۱۳۸۷ انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ(اولسون۱۹۸۹) و پرسشنامه ۲۸ سوالی سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر(سال۱۹۷۹) بود.داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه تحلیل شد. یافته ها نشان دادند همبستگی بین رضایت جنسی و رضایت زناشویی مثبت است.اما این دو متغیر با سلامت عمومی رابطه ندارند. همچنین تفتوت زنان و مردان(زن و شوهرها) از لحاظ این متغیرها معنادار نبود.رابطه میزان تحصیلات با رضایت جنسی معنادار بود.ولی با رضایت زناشویی و سلامت عمومی معنادار نبود. رابطه مدت زمان ازدواج با رضایت زناشویی و سلامت عمومی زوجین معنادار نبود، اما با رضایت جنسی رابطه معنادار و معکوس داشت، بطوریکه افراد با مدت زمان ازدواج کمتر، رضایت جنسی بالاتری را گزارش کردند.نتیجه گیری: چون همبستگی بین مدت زمان ازدواج و رضایت از روابط جنسی منفی است، ممکن است بالا رفتن سن آزمودنی هی باعث کاهش توانایی و میل آن ها به روابط جنسی شود.علاوه بر آن از بین رفتن تازگی طرفین برای یکدیگر نیز میتواند یک عامل مهم و تاثیرگذار در این زمینه باشد.