اثربخشی رفتاردرمانگری دیالکتیکی همراه با دارودرمانگری در مقایسه با دارودرمانگری در کاهش افکار خودکشی بیماران دچار افسردگی اساسی اقدام کننده به خودکشی
محل انتشار: فصلنامه روان شناسی کاربردی، دوره: 4، شماره: 1
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 182
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_QAPSY-4-1_007
تاریخ نمایه سازی: 30 آبان 1400
چکیده مقاله:
هدف: هدف پژوهش تعیین میزان اثربخشی رفتاردرمانگری
دیالکتیکی همراه با دارودرمانگری در مقایسه با دارو درمانگری در
کاهش میزان گرایش به خودکشی در بیماران دچار افسردگی
اساسی بود. روش: روش شبه آزمایشی، با دو گروه آزمایش (رفتار
درمانگری دیالکتیکی و دارو درمانگری) و گروه گواه (دارودرمانگری)
و جامعه آماری بیماران مراجعه کننده به بیمارستانهای لقمان-
الدوله، آزادی و مرکز خدمات روانشناختی مهرتابان بود که
افسردگی اساسی همایند با افکار خودکشی داشتند. با روش نمونه-
گیری تصادفی طبقهای در هر گروه تعداد ۱۲ نفر ۷ زن و ۵ مرد
انتخاب شد. ابزارهای پژوهش مصاحبه تشخیصی ساختار یافته،
، براساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی ۲۰۰۰
آزمون افسردگی ۲۰۰۵ و خودکشی بک ۱۹۹۷ بود. دارودرمانگری و
رفتاردرمانگری دیالکتیکی به صورت فردی و گروهی به مدت ۷ ماه
(هر هفته دو جلسه مجموعا ۲۸ جلسه انفرادی و ۲۸ جلسه گروهی)
انجام گرفت. یافتهها: یافته نشان داد رفتاردرمانگری دیالکتیکی
همراه با دارودرمانگری در کاهش میزان گرایش به خودکشی
موثرتر از دارودرمانگری به تنهایی است. نتیجهگیری: در حوزه
درمان و زمینه کار با افراد افسرده و افرادی که در حالت بحران به
سر می برند و گرایش به خود شی دارند ، رفتار درمانی دیالکتیکی
با توجه به ماهیت آن، بسیار کارا و نوید بخش به نظر می رسد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان