تاثیر معنادرمانی گروهی بر کاهش افسردگی و ارتقای معنای زندگی زنان سالمند مقیم آسایشگاه

هدف این پژوهش نیمه آزمایشی تعیین اثر بخشی معنادرمانی گروهی بر کاهش افسردگی و ارتقای معنای زندگی سالمندان زن مقیم آسایشگاه بود . نمونه شامل ۳۰زن بالای ۶۵ سال از جامعه آماری سالمندان ساکن آسایشگاه قدس تهران بود که پس از اجرای آزمون پس از اجرای آزمون افسردگی سالمندان GDS (۱۹۹۳) و آزمون معنای زندگی MLQ (۲۰۰۴) افرادی که نمره ۱۵ یا بالاتر در آزمون کسب کردند به روش تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی در ۱ گروه آزمایشی و ۲ گروه گواه جایگزین شدند. پس از معنادرمانی گروهی مجددا آزمون های مذکور اجرا و برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون آماری تحلیل کواریانس پس آزمون در سطح ۰۵/۰ استفاده شد. تحلیل نتایج نشان داد گرچه افسردگی گروه آزمایش پس از اجرای روش درمانی کاهش یافته است اما این کاهش، بین گروه های گواه و آزمایش معنی دار نیست در حالی که در ارتقای معنای زندگی، بین گروه های آزمایش و گواه تفاوت معنادار بود.