نقاط تعادل پایدار و ناپایدار در مدل دینامیکی رقابت بین دو حزب سیاسی

تعارضی که بین دو گروه از پارادایم ­های مختلف به وجود می ­آید پدیده ای اجتناب ناپذیر است و رقابت بین احزاب سیاسی برای جلب آرای شهروندان از نمودهای برجسته این تعارض است. در جوامع دموکراتیک، این تقابل در دوران قبل از انتخابات به اوج خود می­ رسد و با برتری مطلق یا نسبی یکی از احزاب به تعادل نسبی می ­رسد. در این مقاله توجه ما بر روی دینامیک رقابت بین دو حزب سیاسی و فرآیند رسیدن به نقطه تعادل و همچنین نوع تعادل، از حیث پایداری، است. میزان تاثیر هر یک از مولفه های قدرت احزاب در پیدایش نقطه تعادل رقابت بین احزاب و پایداری سیستم در اطراف این نقطه از مسائلی است که هر حزب یا گروهی برای برنامه ­ریزی خود به جواب آن نیازمند است. مسئله دوم این است که، با علم به وضع موجود رسیدن به نقطه تعادل از چه مسیر، از حیث میزان طرفداران دو حزب، و در چه زمانی امکان­ پذیر است؟ از الگوی مدل­ های بیماری های واگیردار و مفاهیم سیستم ­ های دینامیکی برای مدل ­ بندی روند تغییرات تعداد هواداران دو حزب سیاسی رقیب و مطالعه دینامیک رقابت آن ها استفاده شده است. بر اساس نتایج به دست آمده، این سیستم دارای یک نقطه تعادل پایدار و سه نقطه تعادل ناپایدار است. شرایط اولیه هر دو حزب در هر موقعیتی که باشد، سیستم به تدریج به سمت نقطه تعادل پایدار حرکت می ­کند. زمان نزدیک شدن به این وضعیت نیز اهمیت زیادی دارد که برای چند حالت بررسی شده است.