تعدیل استرس اکسیداتیو هیپوکامپ ناشی از ۱۷-بتا استرادیول در مدل مالتیپل اسکلروزیس القا شده با اتیدیوم بروماید در موش صحرائی نر بالغ 

  مقدمه: بیماری مالتیپل اسکلروزیس(MS) نوعی بیماری سیستم عصبی مرکزی است که در آن میلین رشته ­های عصبی تخریب می­ شوند. استرس اکسیداتیو به عنوان یکی از عوامل دخیل در پاتوژنز بیماری MS شناخته شده ­است، خاصیت آنتی اکسیدانی ۱۷-بتا استرادیول نیز کاملا مشخص است. از ­این ­رو در این پژوهش اثر ۱۷- بتا استرادیول بر پارامترهای استرس اکسیداتیو در مدل تجربی MS مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ­ها: چهل و نه سر موش صحرائی نر نژاد ویستار پس از کانول ­گذاری در ناحیه CA۱ هیپوکامپ به طور تصادفی به هفت گروه هفت ­تایی تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه شاهد، گروه MS، گروه­ های دریافت کننده استرادیول، گروه های MS+استرادیول. MS با تزریق داخل هیپوکامپی اتیدیوم بروماید القاء می ­شود و استرادیول بنزوات به صورت پیش تیمار و به مدت ۵ روز تزریق گردید. بیست و چهار ساعت پس از اتمام دوره آزمایش، میزان پارامترهای استرس اکسیداتیو در این ناحیه با سنجش MDA، محتوای گلوتاتیون و آنزیم ­های آنتی اکسیدانی(گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتازو کاتالاز) مشخص شد. یافته های پژوهش: ریز تزریق سم اتیدیوم بروماید موجب افزایش معنی­ دار ظرفیت اکسیدانی و کاهش فعالیت آنزیم­ های آنتی اکسیدانی شد(P<۰.۰۵). پیش تیمار ۱۷-بتا استرادیول از افزایش ظرفیت اکسیدانی و کاهش فعالیت آنزیم­ های آنتی اکسیدانی نشات گرفته از اتیدیوم بروماید به طور معنی ­دار ممانعت کرد(P<۰.۰۵). بحث و نتیجه گیری: ۱۷-بتا استرادیول به عنوان یک آنتی ­اکسیدان قوی احتمالا از طریق حذف گونه ­های فعال اکسیژن و پاکسازی بافت از رادیکال های آزاد، از افزایش شاخص ­های استرس اکسیداتیو در مدل تجربی MS جلوگیری می ­کند.