اپیدمیولوژی خودسوزی در استان ایلام در سال های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۳

مقدمه: خودسوزی یکی از مشکلات بهداشتی جوامع به عنوان فاجعه ای بزرگ برای خانواده ها محسوب می شود. این پژوهش با هدف شناسایی عوامل مرتبط با خودسوزی و تعیین ویژگی های اپیدمیولوژیک اقدام کنندگان به خودسوزی در استان ایلام در سال های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۳ انجام شده است. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی تمامی پرونده های بیمارانی که اقدام به خودسوزی کرده بودند در مدت ۵ سال مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات لازم جمع آوری و با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی در نرم افزار  SPSS vol.۲۲مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش: از مجموع ۲۳۶ نفر تعداد ۱۶۸ زن(۲/۷۱ درصد) و ۶۸ مرد(۸/۲۸ درصد) اقدام به خودسوزی کرده بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه ۸۵/۳۴ سال در دامنه سنی ۱۱ تا ۹۰ سال بود. ۴/۸۱ درصد افراد فوت شدند. ۳۵/۶ درصد کل افراد سابقه اعتیاد داشتند. میانگین سطح سوختگی در کل افراد ۸۰ درصد و در محدوده ۲۰ درصد تا ۱۰۰ درصد سوختگی سطح بدن بود. در ۶/۹۶ درصد موارد نفت عامل اشتعال زای مورد استفاده بود. ۱/۵۵ درصد افراد متاهل، ۸/۲۵ درصد بی سواد، ۲/۶۸ درصد ساکن شهر و ۲/۷۴ درصد خانه دار و یا بیکار بودند. بیشترین موارد خودسوزی در فصل بهار(۴/۲۸ درصد) اتفاق افتاد. متوسط میزان بروز و میزان کل سال های از دست رفته عمر به علت مرگ زودرس ناشی از خودسوزی در طول پنج سال، به ترتیب ۴۳/۸ نفر در صد هزار نفر جمعیت و ۸۳۸۸ سال برآورد شد. بحث و نتیجه گیری: توجه بیشتری به مشکلات نسل جوانان به ویژه زنان، حضور زنان در جامعه، افزایش آگاهی و سواد افراد جامعه و داشتن شغل مناسب می تواند در پیشگیری و کاهش پدیده خودسوزی موثر باشد.