جایابی بهینه کلید ها و منابع تولید پراکنده به منظور افزایش شاخص های بهره برداری در شبکه توزیع برق بااستفاده از توابع عضویت فازی

بازآرایی و نصب منابع تولید پراکنده از جمله روش هایی است که برای کاهش تلفات، بهبود پایداری ولتاژ و افزایش قابلیت اطمینان درشبکه های توزیع برق بکار می روند. یافتن کلید هایی که به طور قطع باید در برنامه بازآرایی شرکت داشته باشند وتعیین وضعیت آنها در هر مرحله از باز آرائی از مهم ترین اهداف در بهره برداری بهینه شبکه است. این مقاله به بررسی جایابی بهینه کلیدهای شبکه توزیع ومنابع تولید پراکنده به منظور بهبود قابلیت اطمینان، کاهش تلفات و بهبود پایداری ولتاژ ودرنتیجه افزایش بارپذیری شبکه می پردازد. دراین مقاله جهت بهبود پایداری ولتاژ، درمقایسه با شاخص بارگزاری حداکثر معروف به (λmax)، شاخص دیگری بنام مقادیر منفرد ماتریس ژاکوبین نیزمعرفی وکارآرایی این دو باهم مقایسه می شود. همچنین جهت کاهش محاسبات سنگین مربوط به قابلیت اطمینان که درروش مونت کارلومشاهده می شود ازروش حداقل مجموعه انقطاع (کات ست) و از مدل احتمالاتی به منظور مدل سازی المان های سیستم توزیع در نقاط بار استفاده شده است. منابع تولید پراکنده باماهیت تصادفی و متغییر و بارهای سیستم بصورت ساعتی و با ماهیت سه گانه مسکونی، تجاری وصنعتی درنظرگرفته شده ودرنتیجه نتایج بازآرایی شبکه بصورت ساعتی بیان شده اند. باتوجه به توابع هدف متعدد آلگوریتم بهینه سازی چندهدفه NSGA۲ جهت بهینه سازی توابع هدف بکارگرفته شده و از روش عضویت توابع فازی جهت تعیین جواب بهینه استفاده شده است. نتایج شبیه سازی برروی شبکه توزیع ۳۳ باسه IEEE انجام وکارائی، دقت ونقاط ضعف احتمالی روش پیشنهادی نشان داده شده است.