رابطه بین سبک های رهبری تحول آفرین و تبادلی با توانمند سازی کارکنان بیمارستانهای شهر ایلام

مقدمه: این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین سبک های رهبری مدیران و توانمندسازی کارکنان بیمارستان های شهر ایلام به روش کمی انجام شده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی(cross-sectional) می باشد که در آن تعداد ۱۸۲ نفر از کارمندان بیمارستان های شهر مورد بررسی قرار گرفتند. جهت گردآوری داده ها پرسش نامه بود که روایی آن با استفاده از نظرات متخصصان و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ(۸۲/۰) به تایید رسیده است. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی(میانگین، واریانس و...)، و ضریب همبستگی اسپیرمن و با استفاده از نرم افزار SPSS vol.۱۶ تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش: یافته های پژوهش نشان داد که میانگین و انحراف معیار بر مبناء بعد استثناءM=۳.۰۹±۱.۱۲ ، پاداش اقتضایی M=۲.۸۲±۱.۰۸، پاداش مشروطM=۲.۹۵±۱.۱۱ ، ویژگی های آرمانی M=۲.۲۲±۰.۹۹ ، ملاحظات فردی M=۲.۵۱±۱.۱۵ و بعد انگیزشی M=۱.۱۹±۱.۱۱ می باشد. بحث و نتیجه گیری: بین توانمندسازی و بعدهای سبک رهبری تبادلی که شامل بعد استثناء، پاداش های مشروط و پاداش های اقتضایی است تنها بین پاداش های مشروط و پاداش های اقتضایی و توانمتدسازی رابطه معنادار وجود دارد در حالی که بین بعد استثناء و توانمندسازی هیچ گونه رابطه معناداری وجود ندارد. در بین بعدهای سبک رهبری تحول گرایانه با توانمندسازی فقط بین ویژگی های آرمانی و ملاحظات فردی با توانمندسازی رابطه معنادار وجود دارد و بین بعد انگیزشی عنوان سبک رهبری تحول گرا و توانمندسازی رابطه معناداری وجود نداشت. با در نظر گرفتن نتایج به دست آمده از هر یک از سبک های رهبری تبادلی، تحول آفرین و میزان توانمندی کارکنان بر اساس نتایج این تحقیق میزان توانمندی کارکنان در سبک رهبری تحول آفرین از سبک رهبری تبادلی بیشتر و قوی تر است.