بررسی اثر حفاظتی روی بر بیومارکرهای آسیب اکسیداتیو در تماس حاد با مالاتیون درموش صحرایی نر

مالاتیون یکی ازپرمصرف ترین سموم ارگانوفسفره است که به طور عمومی در دنیا استفاده می شود. علاوه بر مهار آنزیم کولین استراز در القاء استرس اکسیداتیو و افزایش اکسیدان ها نیز نقش دارد. از طرفی دیگر روی نیز یک عنصر حیاتی و اساسی بوده که خاصیت آنتی اکسیدانی داشته و نقش محافظت کننده ای در برابر رادیکال های آزاد ایفاء می کند. هدف ازاین مطالعه، بررسی اثر روی بردر مسمومیت با آفت کش ارگانو فسفره همانند مالاتیون درموش صحرایی نربود. مواد وروش ها : در این مطالعه از راس۲۰موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی ۲۵۰-۱۸۰گرم ، استفاده شد. ابتدا حیوانات به طور تصادفی به چهار گروه (هرگروه ۵ سر) تقسیم شدند. چهار گروه ۵ تایی که گروه تیمار با مالاتیون(mg/kg ۲۵۰ به روش داخل صفاقی) و گروه شاهد تیمار با نرمال سالین و گروه درمان با روی(mg/kg۵ ) و گروه درمان با روی و مالاتیون mg/kg ۵mg/kg+۲۵۰ به عنوان گروه های مورد مطالعه انتخاب شدند. و بعد از ۴۸ ساعت حیوانات را کشته و در نمونه پلاسمای خون آنها فعالیت آنزیم کولین استراز ، ظرفیت آنتی اکسیدان های تام وگروههای تیول پلاسما اندازه گیری شد. سپس داده ها توسط نرم افزار PSSS و با آزمون آماری OneWayANOVAمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری ۰۵/۰

مالاتیون میزان فعالیت آنزیم کولین استراز و همچنین ظرفیت آنتی اکسیدان های تام و گروه های تیول پلاسما را در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری داده است. در حالیکه روی ظرفیت آنتی اکسیدان های تام و گروههای تیول پلاسما را در مقایسه با گروه مالاتیون افزایش معنی داری داد. بحث و نتیجه گیری :با توجه به نتایج فوق به نظر می رسد که روی می تواند باعث کاهش اثرات سمی مالاتیون که از طریق افزایش رادیکال های آزاد ایجاد می گردد، شود و شاید در درمان مسمومیت های حاد و مزمن با ارگانو فسفره هایی همانند مالاتیون گردد.