اثر ۱۲ هفته تمرین هوازی بر عملکرد ریوی و سطوح سرمی لپتین در مردان چاق

چکیده اهدف: بافت چربی از طریق تولید و ترشح آدیپوکینهایی همچون لپتین نقش مهمی در اختلال عملکرد ریوی دارد. هدف این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر سطوح سرمی لپتین و شاخص عملکرد ریوی در مردان چاق بود. مواد و روشها: بیست و سه مرد چاق به طور تصادفی به گروه های تمرین هوازی (۱۲ نفر) (سن: ۴۵/۲±۲۶/۴۵ سال، نمایه توده بدنی: ۷۷/۰±۸۱/۳۱ کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل (۱۱ نفر) (سن: ۳۶/۳±۰۳/۴۷ سال، نمایه توده بدنی: ۹۶/۰±۴۵/۳۱ کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. همچنین یک گروه کنترل با وزن طبیعی (۹ نفر) برای مقایسه در سطح پایه فراخوانده شد (سن: ۱/۴±۳۶/۴۵ سال، نمایه توده بدنی: ۴۵/۰±۶۳/۲۴ کیلوگرم بر متر مربع). برنامه تمرین هوازی سه جلسه در هفته و برای ۱۲ هفته بود. ترکیب بدنی (سی تی اسکن)، سطوح سرم لپتین و عملکرد ریوی قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. یافتهها: در سطح پایه افراد با وزن طبیعی به طور معنی داری غلظت لپتین سرمی پایین تر و عملکرد ریوی بالاتری نسبت به افراد چاق داشتند (۰۵/۰P<). همچنین نتایج نشان داد که همبستگی معکوسی بین لپتین و چاقی با شاخصهای عملکرد ریوی وجود دارد (۰۵/۰P<). بعد از تمرین هوازی شاخص های چاقی و عملکرد ریوی بطور معنی دار بهبود یافتند (۰۵/۰P<). در مقابل، غلظت سرمی لپتین بعد از برنامه تمرین هوازی به طور معنی دار کاهش پیدا کرد (۰۵/۰P<). بحث و نتیجه گیری: تمرین هوازی منجر به بهبود شاخص های چاقی و عملکرد ریوی در مردان چاق می شود و این بهبودی با سطوح کاهش یافته لپتین همراه است. کلیدی واژهها: تمرین هوازی، لپتین، عملکرد ریوی، چاقی.