بررسی ۱۰ ساله کودکان مبتلا به کاردیومیوپاتی دیلاته

مقدمه: به بیماری هایی که همراه با دیس فانکش قلبی باشد، کاردیومیوپاتی اطلاق می شود که شایع ترین نوع آن کاردیومیوپاتی دیلاته می باشد. هدف این مطالعه بررسی علائم بالینی آزمایشگاهی، پیش آگهی، عوارض، درمان و مرگ و میر بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی در طی ۱۰ سال بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، تمام بیمارانی که برگه ترخیص آن ها با تشخیص نهایی کاردیومیوپاتی دیلاته گزارش شده بود و در طی ۱۰ سال به بیمارستان قلب شهید رجائی تهران مراجعه کرده بودند وارد مطالعه شدند. نحوه جمع آوری اطلاعات به صورت بررسی مربوط به هر بیمار و وارد کردن آن ها در فرم اطلاعاتی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی انجام شد. یافته های پژوهش: ۸۷ بیمار در مطالعه شرکت کردند. از میان آن ها ۴۷ نفر(۵۴ درصد) دختر و ۴۰ نفر(۴۶ درصد) پسر بودند. شایع ترین سن مراجعه ۴-۳ سالگی بود(۲۰ درصد)، شایع ترین علت مراجعه تنگی نفس(۷۰ درصد) بود و شایع ترین یافته بالینی سوفل سیستولیک ۶/۳ در کناره چپ استرنرم گزارش شده بود. در بررسی آزمایشگاهی، شایع ترین گروه خونی +B، در رادیوگرافی قفسه سینه؛ بزرگی قلب، در اکوکاردیوگرافیک؛ دیلاتاسیون بطن چپ و در کاتتریزاسیون؛ کاهش کنتراکتیلیتی بطن چپ بود. شایع ترین عارضه در بیماران، نارسایی دریچه میترال و نارسایی قلب چپ بود. در بررسی ارتباط نوع داروی تجویز شده و پیش آگهی و درمان، بیشترین داروی تجویزی ترکیبات دیژیتال، لازیکس، آلداکتون با ۲ فوتی و سه داروی فوق همراه با هیدرالازین با تعداد فوتی ۱ نفر بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه به نظر می رسد، نوع گروه خون در ابتلاء به کاردیومیوپاتی دیلاته، تراکم جمعیت و هوای آلوده در افزایش بروز کاردیومیوپاتی دیلاته و نوع داروی تجویزی در پیش آگهی بیماران و مرگ و میر آن ها موثر می باشد.