اثر استرس شنای اجباری در آب سرد بر قند ناشتا، تست تحمل گلوکز و انسولین سرم در موش های صحرایی نر

مقدمه: از آن جائی که استرس با فعال نمودن محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال بر ترشح هورمون های مختلف و متابولیسم اثر می کند، هدف این مطالعه بررسی اثر استرس شنای اجباری در آب سرد بر مقاومت به انسولین، انسولین سرم و قندخون در موش های صحرایی نر می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی ۳۰ سر موش صحرایی نر از نژاد Wistar-Albino۵ تا ۷ ماهه با میانگین وزنی ۲۵۰-۲۰۰ گرم انجام شد که پس از توزین به سه گروه مساوی شم کنترل(۳)، کنترل(۲) و آزمون(۱) تقسیم شدند، (n=۱۰). گروه تست روزانه یک دقیقه به مدت ۲۰ روز شنای اجباری در آب سرد داشت، حیوانات گروه کنترل روزانه درحوض خالی قرار می گرفتند و گروه شم کنترل در این مدت هیچ گونه محرکی دریافت نکردند. دو روز قبل از پایان دوره آزمایش از تمام حیوانات مورد بررسی پس از دریافت گلوکز خورکی(۱ gr/kg) تست تحمل گلوکز اندازه گیری شد. در پایان دوره حیوانات مورد مطالعه با اتر بی هوش و خون گیری جهت اندازه گیری قندخون ناشتا و انسولین سرم انجام شد. نتایج حاصل از این بررسی با نرم افزار آماری SPSS Vol.۱۱ و آزمون های آماری آنالیز واریانس و توکی آنالیز گردید. نتایج به دست آمده به صورت میانگین و انحراف معیار بیان شد و سطح معنی داری از آزمون ها α=۰.۰۵ در نظر گرفته شد. یافته های پژوهش: نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که قندخون ناشتا، تست تحمل خوراکی گلوکز، مقاومت به انسولین و میزان مصرف آب و غذای حیوانات گروه آزمون، افزایش معنی داری نسبت به دو گروه دیگر داشت، در صورتی که وزن نهایی حیوانات گروه آزمون نسبت به گروه های دیگر کاهش معنی داری را نشان داد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد که شنای احباری در آب سرد، بر قندخون ناشتا و تست تحمل گلوکز موثر و موجب افزایش مقاومت به انسولین در موش های نر می شود.