تهیه ماکزیمم مقدار پروتئین از سلول های اسپرم مردان بارور و نابارور

مقدمه: ناباروری در لغت به معنای عدم توانائی در بروز باروری، بعد از یکسال مقاربت بدون جلوگیری میباشد. حدود ۱۵-۱۰ درصد زوجین در سنین باروری با این مشکل مواجه میباشند(WHO, ۱۹۹۹) و عدم برخورد صحیح با آن میتواند منجر به بروز مشکلات و معضلات روحی، روانی و اجتماعی گردد. مطالعه پروتئین های سلول های اسپرم امروزه از مباحث مورد علاقه محققان و متخصصان باروری و ناباروری است و با توجه به اهمیت بالای عملکرد پروتئین ها، شرایط بهینه برای جداسازی و محلول سازی آن ها برای این که بتوان مخلوطی کامل از آن ها داشت، لازم است. مواد و روش ها: در طرح پیشنهادی به دلیل معضل موضوع ناباروری و ابهامات مکانیسم های دخیل در آن، علاوه بر بررسی مورفولوژی سلول های اسپرم افراد بارور و نابارور، از دو روش گرادیان پرکل و swim up برای جداسازی سلول های اسپرم افراد بارور و نابارور استفاده شد تا روشی بهینه برای استخراج حداکثر پروتئین راه اندازی شود و بتوان از آن در مطالعات آتی بر روی پروتئین های اسپرم استفاده کرد. یافته های پژوهش: غلظت اسپرم در روش گرادیان پرکل برای افراد نابارور و بارور به ترتیب برابر ۵ و ۸ میلی گرم در هر میلی لیتر لایزت نمونه و در روش swim up برای افراد نابارور و بارور به ترتیب برابر ۱ و ۵/۲ بود. بحث و نتیجه گیری: با مقایسه دو روش جداسازی به این نتیجه می توان رسید که روش گرادیان پرکل به دلیل جداسازی سلول اسپرم بیشتر وبه طبع آن کسب غلظت پروتئینی بیشتر، روش بهتری در مطالعات پروتئینی خواهد بود.