بررسی ارتباط بین سطح فعالیت بدنی و عوامل خطرزای قلبی وعروقی مرتبط با آن در بیماران مبتلا به سکته قلبی

مقدمه و اهداف: بیماری عروق کرونر یکی از عمده ترین مشکلات سلامتی در سراسر جهان است. طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت این بیماری از عمده ترین عوامل مرگ ومیر در جهان وهمچنین ایران می باشد.لذا، هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین سطح فعالیت بدنی بابرخی عوامل خطرزای کرونر قلبی در بیماران مبتلا به سکته قلبی می باشد. روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش مقطعی ازنوع توصیفی تحلیلی بودکه در آن جامعه پژوهش شامل بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی مراجعه کننده به مرکز آموزشی و درمانی دکترحشمت در سال۹۴ بودند. روش نمونه گیری، دردسترس بود و ۱۸۰ بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد قلبی باتوجه به معیارهای ورود وارد مطالعه شدند. داده با استفاده از ابزار های جمع آوری اطلاعات گردآوری شد. ابزار های جمع آوری عبارت بودند از :۱)اطلاعات دموگرافیک:سن،جنس و وضعیت تاهل سابقه ابتلا اعضای خانواده به بیماری قلبی ،۲) آزمایشات بالینی شامل  کلسترول، تری گلیسرید و .... بدو ورود به بیمارستان و ۳) پرسشنامه بررسی سطح فعالیت بدنی بک. یافته ها: ۶۶درصد واحدهای مورد مطالعه مردو میانگین سنی بیماران ۶۲سال بود. متوسط نمره سطح فعالیت بدنی ،در حیطه ی کار واوقات فراغت ونیز در مجموع سه حیطه در مردان نسبت به زنان به طور معنی داری بیشتر بود (۰۰۱/۰P<). ارتباط معنی داری بین شاخص توده بدنی،سن، تحصیلات، سابقه ابتلا به بیماری فشارخون وبیماری های زمینه ای ودیابت ونیز سابقه ابتلا اعضا خانواده بیمار به بیماری های قلبی،  باسطح فعالیت بدنی واحدهای مورد پژوهش مشاهده نشد (برای تمام ارتباط ها ۰۵/۰P> ). نتیجه گیری: توصیه می شود انجام فعالیت بدنی منظم و صحیح در برنامه درمانی این بیماران گنجانده شود.انتخاب سبک زندگی فعال علاوه بر حفظ شاخص توده بدن در دامنه مناسب و کاهش چربی اضافی، موجب کنترل و پیشگیری از عوامل خطرزای قلبی و عروقی می شود. با افزایش سطح فعالیت بدنی منظم و صحیح برای بیماران شاید بتوان از خطر پیشرفت بیماری های قلبی و عروقی پیشگیری نمود.