برآورد ارزش زمان سفرهای روزانه شغلی و تحصیلی به کلان شهرها از مناطق نزدیک به آنها (مطالعه موردی شهر تهران)

ترافیک از موضوعاتی است که امروزه به یکی از اصلی ترین مسائل شهرهای بزرگ تبدیل شده است و این موضوع مشکلات دیگری را نیز به همراه خود برای مناطق شهری ایجاد نموده است. لذا شناخت رفتار ترافیکی مردم از ضروریات مدیریت و برنامه ریزی شهری است. تقاضای سفر از مناطق نزدیک شهرها به  مناطق شهری با اهداف مختلف و تعیین ارزش زمان سفرهای روزانه به کلان شهرها موضوعاتی هستند که کمتر به آنها توجه شده است. این تحقیق در ادامه مطالعاتی می باشد که با استفاده از داده های سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵ " مدل تقاضای سفرهای روزانه به تهران را به تفکیک هدف سفر بررسی و برای آنها مدل تقاضا سفر  شغلی و تحصیلی برآورد نموده بود " می باشد.در این تحقیق ارزش زمان سفرهای روزانه با استفاده از دیدگاه "گری بکر" اقتصاددان آمریکائی که تئوری مصرف را با در نظر گرفتن تئوری تخصیص زمان بازسازی نموده است محاسبه شده است. در این روش کلیه سفرهای روزانه به ده دسته تقسیم و ارزش زمان سفر هر رده محاسبه سپس برای تعیین حساسیت مشاغل نسبت به زمان سفر، ابتدا به کمک تبدیلات باکس – کاکس متغیر پاسخ نهایی تعیین و در ادامه  پارامترهای  (ضریب تعیین مدل)،  (ضریب متغیر زمان)، std .error ( انحراف معیار) و significant  (سطح معنی دار) محاسبه  و  چنانچه سطح اطمینان بالای ۹۵% بود ارزش زمان سفر این رده در محاسبات نهائی لحاظ گردید.       در پایان باتوجه به مشخص شدن مشاغل قابل جایگزین در منطقه و هزینه فرصت ایجاد شده از بابت عدم انجام سفرهای روزانه پیشنهاد مشخص جهت ایجاد فرصتهای شغلی در منطقه ارائه گردید. با عنایت به مباحث فوق متغیر زمان برای گروههای شغلی "تکنسین ها و دستیاران"، "کارمندان خدماتی و فروشندگان"، "کارکنان ماهر کشاورزی، جنگلداری و ماهیگیری"، "متصدیان و مونتاژکاران ماشین آلات و دستگاهها" و "کارگران ساده" معنی دار بوده  لذا بایستی هزینه سفر این گروههای شغلی که قابلیت جایگزینی در محل سکونت را دارند ملاک عمل قرارداد بدین ترتیب خواهیم داشت: ۲۳۸،۳۰۶،۸۳۴ = ۷۶،۵۴۱،۴۱۴ +۱۶۱،۷۶۵،۴۲۰ = هزینه استفاده از وسایل نقلیه  +ارزش زمان سفر سالانه برای گروههای شغلی هدف = کل هزینه فرصت (دلار) بدیهی است بدلیل اینکه این افراد دارای رده های بالا شغلی نمی باشند و مشاغل آنها نیز مشاغل سرمایه بر نمی باشد. لذا با این هزینه فرصت به راحتی می توان سالانه ۲۳۸۳۰ فرصت شغلی ایجاد نمود. طبقه بندی JEL:C۸۱  ,R۲۱