بررسی ارتباط بین رفتارهای ارتقا دهنده سلامت پرستاران و کیفیت مراقبت های پرستاری

زمینه و هد ف: بهبود کیفیت مراقبت های پرستاری یکی از موضو عات چالش برانگیز سال های اخیر نظام سلامت می باشد. یکی از اقدامات اساسی بهمنظور ارتقاء کیفیت مراقبتها، مشخص نمودن عوامل مرتبط با آن می باشد تا به عنوان پایه ای برای طراحی مداخلات موثر در راستای ارتقای کیفیتمراقبت مورد استفاده قرار گیرد. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط بین رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت وکیفیت مراقبت های پرستاری در پرستارانشاغل در بیمارستان منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال ۱۳۹۹ انجام گردید.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی – همبستگی بود. نمونه های پژوهش، ۲۰۰ پرستار شاغل در بخش های مجتمع بیمارستان امامخمینی بغیر از بخشهای ویژه، اورژانس و اتاق عمل با روش نمونه گیری سهمیه ای و تصادفی و همچنین ۶۰۰ بیمار تحت نظر آنها که با روش نمونهگیری در دسترس بر اساس معیارهای ورود انتخاب شدند. در این مطالعه از پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه بین المللی رفتارهای ارتقا دهنده سلامت(HPLP-II) و پرسشنامه محقق ساخته کیفیت مراقبت پرستاری (از دیدگاه بیمار) استفاده گردید. پایایی ابزار فوق به روش آلفای کرونباخ صورتگرفت. یافته ها با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: به طور کلی از دیدگاه بیش از نیمی از بیماران ۳ / ۵۷ درصد، کیفیت مراقبت پرستاری خوب بود.میانگین کل نمره رفتارهای ارتقا دهندهسلامت (۴۵ / ۲۲ ± ۹۳ / ۱۲۸) بود. بالاترین نمره میانگین در بعد " مسئولیت پذیری " (۵۱ / ۰ ± ۸۹ / ۲) و کمترین نمره میانگین در بعد " فعالیت فیزیکی "(۷۲ / ۰ ± ۸۹ / ۱) کسب شد. میانگین کل نمره کیفیت مراقبت پرستاری (۴۵ / ۰ ± ۱۰ / ۳) بود. بالاترین نمره میانگین در حیطه " اخلاق پرستاری" (۵۲ / ۰ ± ۲۷ / ۳) و کمترین نمره میانگین در حیطه " آموزش به بیمار" (۶۸ / ۰ ± ۸۸ / ۲) بدست آمد. در نهایت رفتارهای ارتقا دهنده سلامت تنها در بعد تغذیه با کیفیت مراقبت پرستاری در بعد اخلاق پرستاری همبستگی معنادار آماری داشتند (۰۲۷ / ۰ -=p) که این همبستگی منفی بود همچنین کیفیت مراقبت پرستاری تنها با نوبت کاری از خصوصیات دموگرافیک پرستاران ارتباط معناداری داشت.بحث و نتیجه گیری: بطور کلی بین رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت و کیفیت مراقبت پرستاری به لحاظ آماری ارتباط معناداری یافت نشد و کیفیتمراقبت پرستاری از دیدگاه بیماران خوب بود.کیفیت مراقبت پرستارانی که بصورت شیفت در گردش کار می کردند، بالاتر از آنهایی بود که شیفت ثابتداشتند. همچنین در سایر نتایج بدست آمده، بدلیل پایین بودن فعالیت فیزیکی پرستاران، لزوم اجرای برنامه های آموزشی سلامت با تاکید بر فعالیتفیزیکی در بین ایشان ضروری است. با توجه به اینکه، حیطه آموزش به بیمار پایین ترین نمره را داشت. بایستی برنامه های زمانی بیشتری به آموزشو تاکید بر اهمیت این موضوع و تاثیر آن در تسریع روند بهبودی و کاهش عوارض بیماری اختصاص داده شود.