بررسی تاثیر روش های تدریس فعال و سنتی بر پیشرفت تحصیلی درس علوم تجربی دانش آموزان پایه پنجم شهرستان سراوان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر روش های تدریس فعال و سنتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه پنجم شهر سراوان در درس علوم تجربی بود. پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه پنجم ابتدایی شهر سراوان در سال تحصیلی ۹۲ - ۱۳۹۱ می باشد.که تعداد ۳۰۵ نفر( ۱۵۷ پسرو ۱۴۸ نفردختر) از آنان با روش نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش برای جمع آوری اطلاعات عبارت بود از پرسشنامه های محقق ساخته پیشرفت تحصیلی مربوط به درس علوم که از روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی :شامل: میانگین، انحراف معیار و واریانس و روش های آمار استنباطی شامل: تحلیل کواریانس، آنالیز واریانس چندمتغیره استفاده شد.نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که تفاوت معناداری در پیشرفت تحصیلی دانشآموزانی که با روش تدریس فعال آموزش دیده اند با دانش آموزانی که با روش سنتی آموزش دیده اند وجود دارد و فرض پژوهشی با ۹۹ درصد اطمینان تایید شد. بدین معنی که دانش آموزانی که با روش فعال مورد آموزش قرار گرفته بودند به لحاظ پیشرفت تحصیلی بهتر از آن هایی بودند که با روش معمول و سنتی مورد آموزش قرار گرفته بودند که این مساله حاکی از اهمیت و مفید بودن روش تدریس فعال است.