اثربخشی خانواده درمانی میان نسلی بر ارتقاء سازگاری و رضایت زناشویی زوجین فرهنگی شهرستان پارس آباد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی خانواده درمانی میان نسلی بر ارتقاء سازگاری و رضایت زناشویی زوجین فرهنگی بود. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را زوجین فرهنگی شهرستان پارس آباد تشکیل می دادند که تعداد آنها ۱۲۰ زوج بود. براساس جدول نمونه گیری کرجسی و مورگان ۷۲ زوج به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و پس از پاسخ گویی به پرسشنامه سازگاری زناشویی و رضایت زناشویی و استخراج نتایج، تعداد ۳۰ زوج که پایین ترین سازگاری و رضایت را داشتند انتخاب و آنها را به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ زوجی (گروه آزمایشی و گروه کنترل)، گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های سازگاری زناشویی گراهام بی اسپانیر (DAS) و رضایت زناشویی هودسن (IMS) بودند که در پیش آزمون و پس آزمون برای گروه های آزمایش و کنترل اجرا شدند و سپس گروه آزمایش طی ۸ جلسه، خانواده درمانی میان نسلی بوئن (۱۹۸۸) را آموزش دیدند و داده های پژوهش با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که خانواده درمانی میان نسلی بوئن در ارتقاء سازگاری و رضایت زناشویی زوجین تاثیر معنی داری دارد .(P<۰/۰۵) لذا از خانواده درمانی میان نسلی بوئن می توان به عنوان روشی موثر در ارتقاء سازگاری و رضایت زناشویی زوجین در مراکز مشاوره استفاده نمود.