بررسی، تحلیل، اصلاح و احیائ باغهای درجه دو و سه با استفاده از تکنیک سرشاخه کاری

ایران با دارا بودن ۳/۹۵ میلیون هکتار سطح زیر کشت محصولات باغی (بجز سبزی و صیفی) و تولید ۲۳/۵ میلیون تن از کشورهای شاخص در دنیا می با شد. طبق آمار سازمان فائو، ایران در تولید ۱۵ محصول باغبانی مهم رتبه یک تا ده را دارد. با توجه شرایط آبی کشور نه تنها امکان افزایش سطح زیر کشت وجود ندارد بلکه بخش هایی از کشت های موجود هم بایستی تعطیل شود. در این شرایط چاره ای جز افزایش عملکرد وجود ندارد . از مهمترین دلایل عملکرد پایین، نامنا سب بودن رقم/پایه و به طبع آن سیستم کشت و پرورش است. سرمازدگی بهاره یکی از مهم ترین تنش های غیر زنده مشهود در باغ های میوه کشور است و همه ساله بخشی از کشور متاثر از آن است. اصولا اصلاح و بهبود باغها یک فرآیند مستمر و دایمی است. تغییر رقم با سرشاخه کاری در باغهای درجه دو و یکدست مانند باغ های زیتون، انگور، سیب و بادام های بذری، عناب و درختان طولانی عمر مانند گردو حتی در باغ های درجه سه روشی اقتصادی است. مهمترین شاخص در انتخاب باغها برای سرشاخه کاری عمر بارهی و عمر اقتصادی گونه ها است. با توجه به شرایط باغداری کشور و سطوح زیر کشت اولویت دار ترین گونه ها برای سرشاخه کاری به ترتیب گردو، پسته، انگور، سیب، بادام، زیتون، در درجات پایین تر پرتقال، عناب، گیلاس و آلو هستند. سر شاخه کاری به عنوان رو شی علمی با کاربرد در سطوح و سیع هر چند نمی تواند تمام مشکلات باغداری کشور را رفع نماید اما می تواند بخشی از چالش های موجود تولید را که عمدتا مازاد تولید، انباشت تولید در مقاطع خاص، و یا تنش های غیر زنده و غیر یکنواختی است را تقلیل دهد.