تراکم گل و میوه دهی ژنوتیپ امیدبخش A۹۵ و رقم سبری گلابی اروپایی (Pyrus communis L.) در شرایط آب و هوایی تهران

تراکم گل و میوه دهی از خصوصیات مهم ژنتیکی درختان میوه است که تحت تاثیر ژنوتیپ، محیط و سیستم مدیریتی قرار میگیرد و در تولید محصول نهایی تاثیر بسزایی دارد. پژوهش حاضر در راستای تکمیل ظرفیت و خصوصیات ژنتیکی ژنوتیپ امید بخش A۹۵ بر روی صفت تراکم گلدهی انجام گردید. ثبت داده های مربوطبه تراکم گل و میوه دهی در ژنوتیپ A۹۵ در مقایسه با رقم سبری که هر دو از گونه گلابی اروپایی (Pyrus communis L.) میباشند، در سال باغی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ در باغ پژوهشی درختان میوه گروه علوم باغبانی دانشگاه تربیت مدرس در شرایط آب و هوایی تهران انجام شد. در این پژوهش از طرح آماری کاملا تصادفی استفاده گردید. جهت اندازه گیری تراکم گل در هر درخت، سه شاخه انتخاب و تراکم گل با شمارش تعداد گلها بر اساس طول شاخه انجام و سپس تراکم گل و همچنین میزان درصدتشکیل میوه بعد از خود گرده افشانی کنترل شده در مراحل اولیه پساز خود گرده افشانی ۱۵) و ۳۵ روز پس از خود گرده افشانی ) محاسبه و داده های حاصل بانرم افزار SAS مورد تجزیه آماری قرار گرفت.نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر رقم بر تراکم گلدهی معنادار گردید(.(P ۰.۰۱ طبق نتایج مقایسه میانگین ها ، رقم سبری با ۱۴۱/۷۵ درصد تراکم گل بیشترین و ژنوتیپ A۹۵ با ۹۰/۷۸ درصد کمترین تراکم گلدهی را داشتند. همچنین نتایج حاصل از تراکم میوه در آزمایش خود گرده افشانی نشان داد که در شمارش نهایی بیشترین میزان تشکیل میوه مربوطبه ژنوتیپ ۰/۳۵) A۹۵ درصد) و کمترین میزان مربوطبه رقم سبری ۰ درصد بود که میتواند حاکی از شرایط نامساعد جوی، سرمازدگی و یا خودناسازگاری باشد. چنین بنظر میرسد که در سال جاری بعضی از میوه ها پس از لقاح در اثر عوامل فیزیولوژیکی ناشی از شرایط نامساعد هوا و یا خودناسازگاری ریزش نموده باشند، که مطالعه در این زمینه ادامه خواهد یافت.