اثر محلول پاشی عناصر پتاسیم، روی، کلسیم و سیلیس بر برخی صفات فیزیولوژیکی گیاه کارلا (Momordica charantia L) تحت تنش کم آبی

تنش کم آبی یکی از فاکتورهای مهم محیطی است که رشد و نمو گیاهان را تحت تاثیر قرار داده و تولید گیاهان را محدود میکند. به منظور بررسی اثر محلول پاشی غلظت های مختلف عناصر پتاسیم، روی، کلسیم و سیلیس بر برخی ویژگیهای فیزلوژیکی گیاه کارلا تحت تنش خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی در گلخانه اجرا گردید. تیمارها شامل روی از منبع سولفات روی ۱۰) میلی مولار) پتاسیم از منبع سولو پتاس ۲)در هزار)، کلسیم از منبع کلرید کلسیم ۱۰)میلی مولار)، سیلیس از منبع سیلیکات پتاسیم ۳۰۰)میلی گرم در لیتر) و تنش خشکی در سه سطح شاهد (ظرفیت زراعی)، تنش متوسط ۷۵) درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید ۵۰) درصد ظرفیت زراعی) بودند. نتایج نشان داد اثرات متقابل محلول پاشی و اثرات سطوح مختلف کم آبی بر مقدار کلروقیل کل، شاخص سیزینگی برگ، محتوای نسبی آب برگ و نشت یونی معنی دار بود. در تنش شدید کم آبی بالاتر افزایش میزان نشت یونی مشاهده شد به طوری که مقدار نشت یونی از ۳۲/۵۶ درصد در سطح آبیاری ۱۰۰ درصد ظرفیت زراعی با محلول پاشی کلسیم به ۵۸/۵۰۲ درصد در تنش کم آبی ۵۰ درصد ظرفیت زراعی رسید. براساس نتایج تنش کم آبیاری باعث کاهش میزان روابط آبی گیاه و رنگیزه فتوسنتزی گیاه کارلا گردید. به نظر می رسد محلول پاشی عناصر به ویژه کلسیم موجب بهبود تحمل به تنش خشکی در گیاه کارلا شده است و محلول پاشی روی تاثیر چندانی در بهبود تحمل گیاه به کم آبیاری نداشته است .