اثر ضایعات درخت خرما و اختلاط آن با ماسه و پرلایت بر شاخص های رشدی رزماری (Rosmarinus officinalis L.)

به منظور ارزیابی اثر محیط های کشت بر رشد رویشی گیاه دارویی رزماری آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با هشت تیمار و چهار تکرار در جهت رشدی گیاه رزماری صورت گرفت. صفات اندازه گیری شده شامل قطر ساقه، طول ساقه اصلی و جانبی، تعداد شاخه، شاخص کلروفیل، کلروفیل a، کلروفیل b، کارتنوئید و مجموع رنگدانه ها بود. صفات فیزیولوژیکی با استفاده از روش اسپکتروفتومتری آنالیز گردید. محیط های کشت گیاه عامل مهمی در رشد و ترکیبات شیمیایی گیاهان است. گیاهان رزماری ازنظر ویژگی های رویشی تفاوت معنی داری با یکدیگر نشان دادند. بیشترین شاخص کلروفیل در بستر کشت پیت نخل با میانگین (۵۴/۱ میلی گرم در لیتر) و کمترین آن در بستر کوکوچیپس با میانگی (۷۴/۰ میلی گرم در لیتر) بود. بستر کشت پیت نخل ازلحاظ آماری تفاوت معنی داری با بستر پیت ماس، کوکوپیت و کوکوچیپس نشان داد. بالاترین میزان کلروفیل a، b، کل، کارتنوئیدها و مجموع رنگدانه های فتوسنتزی در بستر کشت ۵۰% پیت ماس+۲۵% ماسه+۲۵% پرلیت به دست آمد. پیت نخل بالاترین تعداد شاخه با میانگین (۶) و کوکوپیت کمترین تعداد شاخه با میانگین (۲) را نشان داد که از این نظر با کوکوپیت تفاوت آماری معنی داری را نشان داد. بستر پیت نخل و ۵۰% پیت نخل+۲۵% ماسه+۲۵% پرلیت باعث شده که به دلیل هزینه بسیار پایین و داشتن ویژگی های مثل PH بسیار پایین و جذب مناسب آب قابل استفاده برای تمام گیاهان خصوصا رزماری باشد. کاربرد بسترهای بومی سبب افزایش رشد رزماری گردید.