اثر بکارگیری سلنیوم بر پارامترهای فیزیولوژیک گیاه سویاGlycine max L.))

بر خلاف اکثر موجودات زنده، سلنیوم به عنوان عنصر ضروری در گیاهان شناخته نشده است. هدف از این تحقیق بررسی اثرات غلظت های مختلف سلنیوم بر پارامترهای فیزیولوژیک گیاه سویا Glycine max L.))  است. سلنیوم در ۳ سطح (۰ , ۲۵, ۵۰mgl-۱) به صورت اسپری (۳ بار اسپری با فاصله ۷ روز) بکار برده شد. نتایج نشان داد که بکارگیری سلنیوم اثرات تحریکی معنی داری بر میزان فعالیت انزیم های انتی اکسیدان مانند کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز در اندام های برگی داشته است. میزان پروتئین برگ و ریشه در غلظت های mgl-۱۲۵و ۵۰سلنیوم نسبت به شاهد به طور معنی داری افزایش یافت. میزان کلروفیل کل با افزایش میزان  سلنیوم نسبت به شاهد افزایش یافت ولی این افزایش درغلظت  mgl-۱۲۵ سلنیوم معنی دار نبود.همچنین بکارگیری سلنیوم در هر دو غلظت موجب افزایش معنی دار میزان قندهای احیا کننده در برگ شد. نتایج این تحقیق دلالت بر ان دارد که سلنیوم در غلظت های ۲۵  و ۵۰ میلی گرم در لیتر می تواند موجب افزایش میزان پروتئین و کلروفیل و نیز القا فعالیت انزیم های انتی اکسیدان شده و  از این طریق موجب افزایش مقاومت گیاه در برابر تنش های مختلف محیطی شود.