بررسی عددی اثر تعداد تیوب های داخلی بر شاخص های لهیدگی سازه های لانه ای تحت بارگذاری محوری

سازه های جدار نازک یکی از انواع جاذبهای انرژی است که به دلیل ویژگیهایی مانند وزن سبک، طول لهیدگی بالا، ظرفیت جذب انرژی بالا و صرفه اقتصادی به یکی از مناسب ترین سیستمهای جذب انرژی تبدیل شده که مقدار مطلوبی از ضربه را در محدوده تغییرشکل پلاستیکی دفع میکند. در این مقاله، رفتار فروریزش و جذب انرژی سازه های لانه ای تحت بارگذاری محوری مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به اهمیت مواد آلیاژ آلومینیوم با خاصیت نسبت استحکام به وزن بالا، این جنس برای سازه ها در نظر گرفته شده است. مدلسازی این سازه ها با استفاده از نرم افزار المان محدود غیرخطی LS-DYNA انجام شد. هدف از این تحقیق، بررسی افزایش تعداد تیوبها و تغییر ارتفاع تیوبها در سازه های لانه ای بر روی رفتار فروریزش آنها میباشد. پس از مدلسازی این سازه ها، شاخصهای لهیدگی SEA، PCF، CFE، MCF و ULC برای تیوب تک جداره تا ۵ جداره محاسبه شد. با توجه به نتایج شبیه سازی های عددی، مشخص شد که سازه های لانه ای با افزایش تعداد تیوب و همچنین افزایش طول تیوب از تیوب داخلی به بیرونی عملکرد بهتری را به نمایش میگذارند. در نهایت، سازه مثلثی با سه تیوب داخلی با ارتفاع کمتر از تیوب بیرونی (سازه (TB-۴ به عنوان بهترین جاذب انرژی پیشنهاد شده است.