شبکه های اجتماعی، فرهنگ عمومی و آموزش

سالها از ورود فناوری اطلاعات و ارتباطات (فاوا) به آموزش و پروش میگذرد و طی این سالها پژوهشهای زیادی در مورد اثرات فاوا اعم از فوائد و مضرات آن به انجام رسیده است. آنچه در ادبیات موضوع میتوان جست، عمدتاً از اثرات مثبت بکارگیری فناوریهای نوین در امر آموزش حکایت دارد. در مسیر زمان اشکال پیشرفتهتر و بلکه پیچیدهتری از فناوریهای نوین پا به عرصه ی ظهور نهاده که ورود آن به عرصه ی آموزش، دست اندرکاران تعلیم و تربیت را به خود اشاره کرد. شبکههای اجتماعی از دهه ی « شبکههای اجتماعی » مشغول ساخته است. از جمله ی این فناوریها باید به گذشته شکل گرفته به سرعت مخاطبان بشماری بویژه از نسل جوان را به سوی خود جذب نموده است. این فناوری به کاربران اجازه میدهد فضای اختصاصی برای خود بسازند، اطلاعات، عکس، و فیلمهای مورد علاقه را به اشتراک بگذارند و در یک فضای تعاملی مشارکت جویند. روابط شبکهای و تودرتو، امکان ابراز و بیان خود و نو شدنهای مکرر از جمله جذابیتهای این شبکههاست. جذب مخاطبان بیشمار، نظامهای آموزشی را بر آن داشته است تا امکان استفاده از این فناوری را در امر آموزش مورد بررسی قرار دهند. در این مقاله شبکههای مجازی ابتدا معرفی شده و ویژگیهای آن تبیین میشود. در ادامه ضرورت توجه به اقتضائات فرهنگی در بهره گیری از فناوریها بطور کلی و شبکههای اجتماعی بطور خاص به بحث گذاشته میشود و در نهایت با اشاره به برخی خصائص فرهنگی حاکم بر جامعه تلاش میشود مزایا و مخاطرات استفاده از شبکههای اجتماعی در فضای آموزشی کشور تبیین شود. در نهایت پیشنهاداتی برای دست اندرکاران آموزش ارائه میگردد.