اوصاف الهی از دیدگاه صدرالمتالهین و فیض کاشانی

بحث اسما و صفات الهی، از مباحث کهن در تاریخ عقاید اسلامی است. در سده نخستین، مسئله تشبیه و تنزیه در کنار مسائلی چون جبر و اختیار و امامت، از پرسش های اعتقادی بود که اختلافات فراوانی را برانگیخت و مسلمانان را به فرقه ها و گروه های گوناگون تقسیم کرد. در بین عرفا نیز اسما و صفات خداوند، جایگاهی بس والا دارد. عارف سالک نه تنها مبنای پیدایش و تجلی عالم را اسما و صفات خداوندی می داند، بلکه از طریق آن هاست که مقامات معرفت و وحدت را می پیماید. همچنین، فلاسفه این بحث را در الهیات بالمعنی الاخص، به عنوان مهم ترین بحث پس از اثبات وجود واجب تعالی مورد بررسی قرار می دهند. بحثی که فراروی ماست، بررسی تطبیقی نظریه فیلسوف بزرگ صدرالدین شیرازی- بنیانگذار حکمت متعالیه- و شاگرد متالهش ملا محسن فیض کاشانی در زمینه اسما و صفات الهی است.