تحلیل روند تبخیر و تعرق مرجع و بارندگی در تعدادی از ایستگاه های سینوپتیک حوضه آبریز دریاچه ارومیه

در این پژوهش، تحلیل روند بارندگی و تبخیر و تعرق به عنوان یکی از مهم ترین متغیرهای ورودی و خروجی حوضه های آبریز بررسی شد. برای تحلیل روند، از آمار هواشناسی ماهانه پنج ایستگاه سینوپتیک حوضه آبریز دریاچه ارومیه شامل ارومیه، تبریز، خوی، سقز و مهاباد در طی سال های ۲۰۰۵-۱۹۷۶ استفاده شد. در ابتدا نرخ تبخیر و تعرق مرجع (ET۰) ماهانه با مدل PMF۵۶-Hybrid برآورد شد و سپس از آزمون من- کندال و روش سیل- سن برای تحلیل روند و از آزمون من- کندال دنباله ای برای شناسایی نقاط جهش استفاده شد. تحلیل روند سری سالانه بارندگی بیانگر وجود روند کاهشی (غیرمعنی دار) در تمام ایستگاه ها بجز مهاباد است. همچنین، نتایج روش سیل- سن نشان داد بیشترین نرخ افزایش مقدار ET۰ در ایستگاه خوی و ۴۴‎/۳ میلی متر در سال است ولی بر اساس آزمون من- کندال، مقدار تبخیر و تعرق سالانه در سطح ۹۵% دارای روند افزایشی غیرمعنی دار است. بیشترین و کمترین نرخ کاهش بارندگی سالانه به ترتیب در ایستگاه خوی (۲‎/۴ میلی متر در سال) و تبریز (۸۸‎/۲ میلی متر در سال) است. بر اساس آزمون من- کندال دنباله ای در سری بارندگی، ایستگاه های خوی و تبریز دارای نقطه جهش با روند نزولی هستند. مقدار جهش تبخیر و تعرق در هیچیک از ایستگاه ها معنی دار نیست.