بررسی استفاده از ساقه برنج برای حذف کروم از محیط آبی

فلزات سنگین در صنعت سبب مشکلات زیادی شده اند. هدف اصلی از این پژوهش، بررسی اثر تغییرات اندازه ذرات ساقه برنج بر مقدار حذف کروم از محیط آبی است. برای این کار از چهار مقدار ۱، ۵‎/۱، ۲ و ۳ گرم جرم جاذب ساقه برنج و هر کدام در اندازه ذرات ۷۵، ۳۰۰، ۸۵۰ و ۱۲۰۰ میکرومتر استفاده شد. غلظت محلول کروم در تمامی آزمایش های جذب ۱۰ میلی گرم بر لیتر انتخاب شده است. حداکثر راندمان جذب در ۲= pH و جرم ۱ گرم از جاذب ۷۵ میکرومتری، ۲۵‎/۹۸% به دست آمد. بررسی سینتیک جذب نشان داد که مدل غیرتعادلی لاگرگرن (ضریب همبستگی ۱) و هو و همکاران (ضریب همبستگی ۹۹۹‎/۰) فرآیند جذب را به خوبی توصیف می کنند. همچنین، با افزایش اندازه ذرات جاذب، زمان تعادل به صورت لگاریتمی افزایش می یابد به گونه ای که زمان تعادل در اندازه ذرات ۷۵، ۳۰۰، ۸۵۰ و ۱۲۰۰ میکرومتر به ترتیب ۳۰، ۹۰، ۹۰ و ۱۲۰ دقیقه به دست آمد. بررسی های ایزوترم جذب نیز نشان داد که در ذرات با اندازه ۷۵ میکرومتر مدل های لانگمویر (ضریب همبستگی ۹۹۳‎/۰)، فروندلیچ (ضریب همبستگی ۹۸۹‎/۰)، ردلیچ- پیترسون (ضریب همبستگی ۹۹۳‎/۰) و سیپس (ضریب همبستگی ۹۹۴‎/۰) داده های ایزوترم را به خوبی توصیف می کنند. بررسی های ایزوترم جذب همچنین نشان داد که حداکثر ظرفیت جذب ساقه برنج با افزایش اندازه ذرات به صورت خطی کاهش می یابد، به گونه ای که ظرفیت جذب (بر اساس مدل لانگمویر) برای اندازه ذرات ۷۵، ???، ??? و