مقایسه روش های شیب و انحنا برای برآورد حداقل جریان زیست محیطی رودخانه به روش هیدرولیکی

برآورد و تخصیص جریان زیست محیطی، موثرترین رویکرد برای جلوگیری از اثرات منفی تنظیم جریان های سطحی بر اکوسیستم ها است. روش محیط خیس شده از روش های مفید در این زمینه است. آنچه در این روش مهم است، تعیین نقطه بحرانی در منحنی دبی- محیط خیس شده است که همچنان ابهاماتی دارد. در این مقاله حداقل جریان زیست محیطی رودخانه خیرآباد با متوسط جریان سالانه (AAF)‎ ۳۴ مترمکعب بر ثانیه با روش محیط خیس شده براساس دو روش شیب و انحنا برای تعیین نقطه بحرانی محاسبه شده است. نتایج نشان می دهد روش شیب همواره مقدار بیشتری نسبت به روش انحنا به دست می دهند. نتایج روش های شیب و انحنا به طور متوسط به ترتیب جریانی برابر با ۲‎/۵ و ۰‎/۲ متر مکعب بر ثانیه را به دست دادند. با مقایسه نتایج حاصل از دو روش با محدوده قابل قبول جدول تنانت (AAF ۱۰-۳۰%) مشخص شد که نتایج روش شیب (AAF ۳‎/۱۵%) در این محدوده قرار می گیرد ولی نتایج روش انحنا (AAF ۶%) خارج از محدوده قابل قبول است. با توجه به این نتایج روش انحنا نمی تواند انتخابی مناسب برای تعیین نقطه بحرانی در منحنی باشد و در این زمینه روش شیب مقادیر قابل قبولی در پی دارد.