بررسی رژیم غذایی ماهی کپور نقره ای ( Hypophthalmichthys molitrix ) در دریاچه چیتگر

ماهی کپور نقره ای یکی از مشهورترین ماهی های فیلترکننده پلانکتون در آب های شیرین جهان بوده و بیش از ۵۰ سال است که با هدف پرورش در استخرهای ماهیان گرمابی وارد ایران شده است. این ماهی از سال ۱۳۹۲ برای کنترل جلبک وارد دریاچه چیتگر تهران گردید. این مطالعه با هدف تعیین طیف غذایی و غالبیت طعمه ها در دریاچه چیتگر در فصول مختلف ۱۳۹۷ صورت گرفت. نتایج بررسی روی ۴۲ نمونه این ماهی با طول کل ۱۲۸ تا ۴۶۵ و میانگین ۳۲۱/۹±۱۲۵/۱ میلی متر نشان داد که شاخص تهی بودن روده صفر درصد، میانگین طول نسبی روده ۵/۸۴±۱/۵۵ و میانگین شدت تغذیه ۶۱۷/۱±۲۶۵/۴ می باشد که به ترتیب نشانگر پرخوری، گیاه خواری و شدت تغذیه خوب آن می باشد. کپور نقره ای در این دریاچه مصنوعی از ۲۹ جنس فیتوپلانکتونی و ۹ جنس زئوپلانکتونی مصرف نمود. در بین فیتوپلانکتون ها، شاخه های Bacillariophyta، Chlorophyta و Cyanophyta به ترتیب با ۱۰ ، ۸ و ۶ جنس و در بین زئوپلانکتون ها، شاخه Rotatoria با ۵ جنس بیش ترین تنوع را داشتند. جنس های Synedra، Navicula، Staurastrum و Cyclotella به ترتیب با ۲۸/۱، ۲۴/۴، ۱۲/۹ و ۱۱/۳ درصد جمعیت فیتوپلانکتون و جنس Bosmina با حدود ۷۹/۰ درصد تعداد زئوپلانکتون ها، غلاب بودند. تغییرات فصلی در غلابیت طعمه ها مشاهده شد اما در شدت تغذیه مشاهده نگردید. جهت بهبود کیفیت آب دریاچه چیتگر، رهاسازی سال انه تعداد کافی بچه ماهی ۵۰ تا ۱۰۰ گرمی آن پیشنهاد می گردد.