راهکارهای طراحی محیطی شهری بمنظور پیشگیری ازجرایم

آسیب شناسی اجتماعی مفهوم جدیدی است که از علوم زیستی گرفته شده و مبتنی بر تشابهی است که دانشمندان بین بیماری های عضوی وانحرافات اجتماعی قائل می شود، در واقع با شکل گیری و رشد جامعه شناسی در قرن نوزدهم میلادی بهره گیری از علوم مختلف برای بیان فرایندهای اجتماعی نیز معمول گردید. عمده ترین مقاصد آسیب شناسی اجتماعی با رویکرد راهکارهای طراحی محیطی را می توان به صورت زیر طبقه بندی کرد: مطالعه و شناخت آسیب های اجتماعی و علل و دلایل پیدایش آنها، زیرا تشخیص درست دردها، نخستین شرط چاره جویی و بیش از نیمی از درمان است. درد تشخیص نداده را کمتر می توان ریشه کن ساخت. بی شک هر گونه ساختن بدون شناختن، تیر در تاریکی رها کردن است. پیشگیری از وقوع جرم و انحراف در جامعه به منظور بهسازی محیط زندگی جمعی و خانوادگی؛ پیشگیری همواره ساده تر، علمی تر و کم هزینه تر از درمان است. درمان کجروان اجتماعی با بکارگیری روش های علمی و استفاده از شیوه های مناسب برای قطع ریشه ها و انگیزه های این کجرویها. تداوم درمان برای پیشگیری و جلوگیری از بازگشت مجدد انحراف اجتماعی.