بررسی فرسودگی شغلی در پرستاران بخش های ICU، اورژانس و جراحی بیمارستان های آموزشی علوم پزشکی مازندران و ارتباط آن با تنیدگی ادراک شده

چکیده مقدمه: حرفه پرستاری تنیدگی زاست و فشار روانی آن می تواند منجر به فرسودگی شغلی شود اما ادراک متفاوت از یک رویداد تنیدگی زا می تواند این رابطه را تعدیل کند. هدف پژوهش بررسی فرسودگی شغلی پرستاران بخش های ICU ، اورژانس و جراحی و ارتباط آن با تنیدگی ادراک شده است. روش بررسی : پژوهش توصیفی تحلیلی و مقطعی است. جامعه پژوهش کلیه پرستاران زن و مرد شاغل در بخش های ICU ، اورژانس و جراحی چهار بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در شهر ساری بودند (۱۸۰=N). نمونه بر اساس جدول کرجسی ومورگان ۱۲۰ نفر تعیین شد که از پرستاران بخش-های ICU، اورژانس و جراحی به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های فرسودگی شغلی و تنیدگی ادراک شده بودند. جهت تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یکراهه، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین فرسودگی شغلی پرستاران بخش هایICU، اورژانس وجراحی وجود ندارد (۶۸۳/۱,F= ۱۹۱/۰P=). بین فرسودگی شغلی و ادراک مثبت از تنیدگی رابطه منفی و معنادار(۳۰۷/۰R= - ،۰۰۱/ ۰P=)، بین فرسودگی شغلی و ادراک منفی از تنیدگی رابطه مثبت و معنادار(۴۰۴/۰ R= ،۰۰۰/ ۰P=) وجود داشت. همچنین ادراک منفی از تنیدگی بالاترین سهم (۳۳۳/۰β=) را در تبیین فرسودگی شغلی داشت. نتیجه گیری: شیوه های ارزیابی فرد نقش کلیدی در تعدیل تنش های تجربه شده در محیط کار را دارد لذا شناسایی افرادی که ادراک منفی از تنیدگی های شغلی دارند به منظور تغییر ارزیابی منفی آنان از موقعیت تنیدگی زا می تواند در کاهش فرسودگی شغلی و افزایش کیفیت خدمات پرستاری ارائه شده موثر باشد.