رابطه تکانشگری و بدتنظیمی هیجان با اعتیاد به شبکه های مجازی در زنان متاهل دوران قرنطینه

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه تکانشگری و بد تنظیمی هیجان با اعتیاد به شبکه های مجازی در زنان متاهل دوران قرنطینه بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه پژوهش شامل کلیه زنان متاهل ۲۵ تا ۴۵ سال، ساکن در منطقه ۶ شهر تهران بودند که از این میان تعداد ۳۰۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده های پژوهش به وسیله پرسش نامه اعتیاد به شبکه های اجتماعی مبتنی بر موبایل (خواجه احمدی، پولادی و بحرینی، ۱۳۹۵)، مقیاس تکانشوری بارات (۱۹۹۴) و مقیاس بدتنظیمی هیجان گراتز و رومر (۲۰۰۴) جمع آوری شدند. داده های جمع آوری شده به وسیله آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۰ تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد بین تکانشگری و بدتنظیمی هیجان با اعتیاد به شبکه های مجازی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (P<۰/۰۵). همین طور تکانشگری و بدتنظیمی هیجان قادر به پیش بینی اعتیاد به شبکه های مجازی بوده اند (P<۰/۰۵). بدین ترتیب می توان از مدل های آموزشی مبتنی بر مدیریت تکانشگری و بهبود تنظیم هیجان در جهت پیشگیری از اعتیاد به شبکه های مجازی بر زنان متاهل بهره گرفت.