رابطه الگوهای ارتباطی خانواده با معنای زندگی در دانش آموزان متوسطه اول شهر شیراز

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده (گفت و شنود و همنوایی) با معنای زندگی (حضور معنا و جستجوی معنا) انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش مشتمل بر کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر شیراز بود که از میان آن ها به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای ۱۲۰ دانش آموز (۶۰ دختر و ۶۰ پسر) انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها، از پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریچی، ۱۹۹۰) و پرس شنامه معنای زندگی (استگر، ۲۰۱۰) استفاده شد. پایایی ابزارها به روش آلفای کرونباخ محاسبه شد. با استفاده از آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون به روش هم زمان، قدرت هر یک از ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده (گفت و شنود و همنوایی) در پیش بینی معنای زندگی (حضور معنا و جستجوی معنا) مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج این پژوهش، ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده توانایی پیش بینی متغیر جستجوی معنا را داشتند و قوی ترین پیش بینی مربوط به بعد گفت و شنود بود (P<۰.۰۵). اما حضور معنا توسط ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده قابل پیش بینی نبود. از آنجا که نحوه درست ارتباط اعضای یک خانواده نقش مهمی در ایجاد جستجوی معنا در فرزندان دارد، می توان با تقویت آن، معنا در زندگی را افزایش داد.