پیش بینی مدل اختلالات رفتاری نوجوانان براساس سنجش خانواده و رابطه والد فرزند با نقش واسطه ای شادکامی در گروه سنی ۱۲ تا ۱۵ سال

هدف از پژوهش پیش بینی مدل اختلالات رفتاری نوجوانان براساس سنجش خانواده و رابطه والد فرزند با نقش واسطه ای شادکامی در گروه سنی ۱۲ تا ۱۵ سال است. روش پژوهش توصیفی پیمایشی و روش نمونه گیری خوشه ای بوده و جامعه آماری، کلیه نوجوانان ۱۲ تا ۱۵ ساله شهر تهران می باشد. تکمیل پرسش نامه توسط ۶۲۹ نفر (۳۰۹ پسر و ۳۲۰ دختر) به صورت آنلاین صورت گرفت. پرسشنامه های ارزیابی رابطه والد فرزند (پرسش نامه فاین و همکاران، ۱۹۸۳)، شادکامی (آکسفورد، ۱۹۸۹)، سنجش خانواده (آزمون سنجش خانواده FAD؛ ۱۹۸۳) اختلالات رفتاری (پرسش نامه کوای و پترسون، ۱۹۸۷) می باشند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. براساس داده ها، اثر غیرمستقیم سنجش خانواده به واسطه شادکامی بر اختلالات رفتاری برابر ۰/۰۸ و اثر کل آن ۰/۱۵ است. اثر غیرمستقیم رابطه والد فرزند به واسطه شادکامی بر اختلالات رفتاری برابر ۰/۱۶- و اثر کل آن ۰/۲۴- است. رابطه والد فرزند اثر غیرمستقیم و کل بالاتری بر اختلالات رفتاری دارد. براساس نتایج پژوهش عملکرد خانواده بر اختلالات رفتاری نوجوانا اثر مستقیم و معناداری دارد. از آنجا که نمرات بالاتر در عملکرد خانواده به معنای وضعیت نامطلوب تر هستند. با بهبود عملکرد خانواده، اختلالات رفتاری در نوجوانان کاهش می یابند و بالعکس. اثر غیرمستقیم عملکرد خانواده بر اختلالات رفتاری معنادار و عملکرد با افزایش خودپنداره می تواند اختلالات رفتاری را کاهش دهد.