رابطه ابرازگری هیجانی با شادکامی و کیفیت روابط زناشویی

ابرازگری هیجانی به سلامت روان شناختی و جسمانی در زوجین می انجامد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ابرازگری هیجانی با شادکامی و کیفیت روابط زناشویی انجام شد. روش مطالعه حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه پیام نور شهریار تشکیل دادند. نمونه گیری براساس روش پلنت صورت گرفت. نمونه شامل ۱۲۰ زن و مرد متاهل دانشجو بودند که به شیوه نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه شادکامی آکسفورد (۲۰۱۱)، مقیاس کیفیت ازدواج باسبی و همکاران (۱۹۹۵)، مقیاس ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (۱۹۹۰) بودند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره در نسخه ۲۱ نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج نشان می دهد که ابرازگری هیجانی با کیفیت روابط زناشویی و شادکامی رابطه مثبت و معنی داری دارد (P<۰/۰۱). همچنین ۵۳/۲ درصد واریانس شادکامی و ۵۱/۳ درصد واریانس کیفیت روابط زناشویی بوسیله مولفه های ابرازگری هیجانی تبیین می شود. مولفه ابراز هیجان مثبت (B=۰/۳۶۰) و مولفه ابراز صمیمیت (B=۰/۲۴۴) پیش بینی مثبت و معنادار شادکامی و مرلفه ابراز هیجان منفی (B=-۰/۳۵۵) پیش بینی کننده منفی و معنادار شادکامی است. از مولفه های ابرازگری هیجانی مولفه ابراز هیجان مثبت (B=۰/۲۸۴) و مولغه ابراز صمیمیت (B=۰/۲۸۱) پیش بینی کننده مثبت و معنادار کیفیت روابط زناشویی و مولفه ابراز هیجان منفی (B=-۰/۳۸۸) پیش بینی کننده منفی و معنادار کیفیت روابط زناشویی است. بنابراین با ابرازگری هیجانی می توان کیفیت روابط زناشویی و شادکامی را در زوجین افزایش داد.