بررسی نقش میانجی گری اعتیاد به فضای مجازی در رابطه بین خودنظم جویی هیجانی، دلزدگی زناشویی و احساس تنهایی با روابط فرازناشویی در زوجین

مقدمه و هدف: امروزه روابط زیاد و بدون مرز در شبکه های مجازی به اعتیاد میان زوج ها آسیب جدی وارد می کند و اختلافات زناشویی، جدایی و حتی منجر به طلاق می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی گری اعتیاد به فضای مجازی در رابطه بین خودنظم جویی هیجانی، دلزدگی زناشویی و احساس تنهایی با روابط فرازناشویی در زوجین بود. روش: روش پژوهش توصیفی همبستگی و به طور خاص مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان کرمانشاه در سال ۱۴۰۰ بود. به این منظور نمونه ای به حجم ۲۰۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه های اعتیاد به اینترنت (یانگ، ۱۹۹۱)، خودنظم جوی هیجانی (هافمنو کشدان، ۲۰۱۰)، دلزدگی زناشویی (پاینز، ۱۹۹۶)، احساس تنهایی (آشر، هایملورنشاو، ۱۹۸۴) و روابط فرازناشویی (گلس و رایت، ۱۹۹۲) بودند. داده ها با روش معادلات ساختاری و با نرم افزارهای SPSS نسخه ۲۵ و Amos نسخه ۲۳ تحلیل شدند. سطح معناداری ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. نتایج و بحش: نیتاج نشان داد، روابط فرازناشویی هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیرمستقیم با میانجی گری اعتیاد به فضای مجازی با خودنظم جویی هیجانی، دلزدگگی زناشویی و احساس تنهایی رابطه دارد (P<۰/۰۰۱). شاخص ترین نگویی برازش محاسبه شده روابط بین متغیرهای پژوهش نشان داد که اعتیاد به فضای رابطه بین خودنظم جویی هیجانی، دلزدگی زناشویی و احساس تنهایی با روابط فرازناشویی میانجی گری (AGFI=۰/۹۱۲؛ RMSEA=۰/۰۲۹).