عنوان طرح: ارزیابی عملکرد سازمان های مردم نهاد

مقدمه: با عنایت به اهمیت و ضرورت روزافزون مشارکت سازمان یافته زنان در حصول به توسعه همه جانبه و پایدار، مطالعه حاضر با این سوال جهت دهی شده است که سازمان های مردم نهاد فعال در زمینه زنان و خانواده که به منظور بهبود موقعیت زنان و خانواده در کشور شکل گرفته اند، از چه وضعیتی در حوزه های مختلف عملکردی برخوردارند؟ عملکرد این سازمان ها تا چه اندازه موفقیت آمیز بوده است؟ مهمترین دلایل مربوط به ناکامی و عدم موفقیت این سازمان ها در انجام فعالیت هایشان چیست؟ و چه راهکارهایی را می توان جهت تقویت و توانمندسازی این سازمان ها ارائه داد؟ در پی این سوالا، مطالعه حاضر با استفاده از سه مدل ارزشیابی مبتنی بر هدف، نظر متخصصان و مشارکت کننده محور، و بر پایه ایده پایدارسازی سازمان های مردم نهاد، به بررسی عملکرد این سازمان ها در زمینه زنان و خانواده پرداخته است. روش: از نظر طرح اززشیابانه، در اجرا متکی به روشهای کمی و کیفی است بنابراین در این تحقیق از تلفیقی از روش های کمی (پیمایش) و کیفی (مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته) استفاده شد. جامعه و حجم نمونه آماری شامل چهار گروه، ۳۶۵ ( ۱ نفر از مدیران سازمان های مردم نهاد فعال در زمینه زنان و خانواده در ۱۷ استان مورد مطالعه، ۱۲ (۲ نفر از کارشناسان و صاحب نظران مرتبط با سازمان های غیردولتی به ویژه در حوزه زنان و خانواده، ۱۹ (۳ نفر از مدیران یا کارشناسان مسئول سازمان های مردم نهاد در دفتر امور بانوان در استادندری ها در استان های منتخب و مورد مطالعه و ۲۱ (۴ نفر از مدیران سازما های مردم نهاد موفق در شهر تهران. یافته ها: بیشترین نسبت NGO های مورد مطالعه فعال (۸۷.۷%) و اندکی بیش از یک دهم آنها (۱۲.۳) نیمه فعال بود هاند. نداشتن فضا و مکان و حتی مناسب بودن، مشکلات اقتصادی و مالی، مشغله کاری و نداشتن وقت و فرصت عدم انگیزه کافی و یا نداشتن فعالیت مشخص در اعضاء، عدم حمایت مالی دولت و سازمان های متولی، و عدم آگاهی مدیران سازمان ها از حوزه فعالیت شان از مهمترین دلایل غیرفعالی سازمان ها بودند.